Nivîsxane

– Nivîsên sîyasî nayên weşandin.
– Nivîskar ji nivîsa xwe, xwendekar ji xwendina xwe berpirs e.
– Her nivîs tê kontrolkirin û li gor weşanê tê redektekirin.
– Divê her nivîskar herî hindik mehê carekê nivîsekê bişîne.
– Nivîskar ku nivîsan neşîne hişyarî tê dayîn, ku nebe nivîs nayê rakirin lê cîyê nivîskar ji quncik tê rakirin.

Arjîn

Tu dizanî çima ji te ra dibêjim eşq? Ez wek zarokekî bêkes û bexweyî li kolaneke tarî û zaboq de mabûm û digirîyam. Paşê tu hatî, te destê min girt tenêtî û tarîtîya min belav kir û tu bûyî ronahîya paşeroja min. Tu gaziya dilê min, hawara gîyanê min î. Ronahîya çavên min, wateya jîyana min î. Kena li ser …

Bêhtir »

Ey Dil! Tiştê Çû Nede Dû

Helbestvanê hêja, Rênas Jîyan dibêje: “Xwedê û wext xelet hatîye xitimkirin”. Belkî ji ber vê yekê ye em her tiştî xelet fam dikin û tiştên xelet dikin. Belkî ji ber vê yekê ye serê me ji belayê dernakeve. Xwedê û Wext destpêka her tiştî ne û her tişt li ser van her du bingehan têne meydanê. Me di destpêkê de …

Bêhtir »

Zarok û Gul

Dema ku ez li parqê û di bin siya darê de rûdiniştim û min pirtûka xwe dixwend; li derdorê min ti kes tune bû. Haya min ji vê dinyayê tune bû û navçavên min girê bû, bêmede û rûtirş. Xemgîn, têkçûyî û bi zêdekirina wechên jiyana xwe ya raborî ku bi paşmayîn û poşmaniyan ve dorpêçkirî di nav pirtûkê de …

Bêhtir »

Çîrokên hezar û yek şevê

Çîrokên hezar û yek şevê bi nav û deng in, navdar in, meşhûr in. Qet dawî li wan nayê. Di demeke qedîm de qralek hebûye. Ev qral digel her qîza ku razaye, di a din î rojê de qîz kuştî ye. Bi vî awayî qral ji xelkê xwe bêhejmar qîzan dikuje. Şevekê bi navê Şahrezat dora razanê digihê qîzekê. Qîz …

Bêhtir »

Zewac Çîma Bûye Keleme Çavê Ciwanan?

Tê bira min di zarokatîya me de keçên ku panzdeh salîya xwe derbas dikirin, ji wan re digotin “keça gehîştî” xortên bist salî êdî wextê zewacê derbas kiribû. Herçendî mirov niha li çavek cûda li wan salan binêre jî, li gor şert û mercên wê demê ev nêrin nêrînek gelek di cihê xwe de bû. Sal û dem borin. Şert …

Bêhtir »

Ji Xwedê Re Nameyeke Eşkere – Faik Öcal

Ev çil sal e zimanê min di nav xwînê de gevizî, hezar sal e  dilê min xwewendakirî. Zimanê min diyariya dayika min, dilê min xelata Xwedeyê min bû. Zimanê min hawar û qêrîna miletê min, dilê min ezmûna Xwedayê min bû. Ev çil sal e zimanê min li ber tîrên zaliman, hezar sal e dilê min  ber gulleyan. Her bombeyek  …

Bêhtir »

Befr û Bajar

Ev bajarê ku çiya bi sekna riman ber bi asîman ve berz dibin, li Geverê zivistan pir bi îhtîşam e. Eva çend roje kuliyên befrê diporin û duh bi şev gurtir bû. Nasekine. Mirî di nav qebrên xwe de dicemidin? Gelo ajalên li serê çiya çi dikin? Ne bawerim ku ji xwe re xwarinek peyda kiribin. Zimhêrê wan nemaye… Tu …

Bêhtir »

Dubendiya Zarokên Kurdan!

Zarokên Kurd yan wê “dînê xwe hilbijêrin” yan jî wê “zimanê xwe”! Ev nakokiya 100 salî ku ji aliyê dewleta Tirkiyeyê û hikûmetên wê ve her tim tên pêşiya me û me mecbûr dikin ku em yekî ji wan hilbijêrin; careke din, îja bi minasebeta maweya hilbijartina “dersên bijarte” yên dibistanên MEB’ê ev demekî ye di rojevê de ye. Omer …

Bêhtir »

Bêbavî’yê Şêxo Fîlîk

“tu Hemza yî” lê laşê ciwaniyê dayika min, li ber min dirêj bûye; bavê min gorekê din dikole di dilê min de; dapîra min şînekê bêrêz dike; bapîra min civatekê din digerîne. Nizanim, hîn çend çiyayên din ê li ser bêşika min de hilweşin. Porê bûkên min di cih de gewr û sipî dibin. Hevalên min tim eynî sitranê distrin: …

Bêhtir »

Rûpelek Ji Rojnivîska Dilê Min

Çi wext  yekemîn car pê agah bûm ku dem dibore? Şevên min ên bêxew kengê dest pê kirin? Nizanim. An jî nayê bîra min… Bi pirranî xewa min nayê, nikarim rakevim. Her dixwînim, difikirim û dinivîsim. Bi min her tiştek şikestî, windabûyî, tunebûyî ye… Westiyayî me. Rih û giyanê min westiya ye… Çavên xwe ji tarîtiyê re vedikim. Lê ew …

Bêhtir »