Pir tişt hene ku hûn dikarin bikin da ku rê li ber we bigirin ku hûn tevgerên neyînî yên zarokê xwe winda bikin.
Dê û bav yek ji pîşeyên herî xweş, lê di heman demê de pîşeyên herî dijwar û daxwazkar ên cîhanê ye. Em dikarin ji vê re hunera dêûbavbûnê jî bi nav bikin. Lêkolîn nîşan didin ku zarokên ku dêûbavên wan hêrs dibin û bi êrişkarî tevdigerin, terbiyekirina wan zehmetir e. Ev nîşanî me dide ku tevgerên êrişker ên ku em didin xuyangkirin da ku zarokên xwe terbiye bikin armanca wan nagirin. Derûnnasê pispor Tuba Yıldırım Ustunel ji Nexweşxaneya Emsey di derbarê mijarê de pêşniyaran pêşkêş dike.
Çi dikare were kirin ku dêûbav alîkarî bikin ku hêrsa xwe ya li hember zarokên xwe kontrol bikin?
Car bi car tê dîtin ku dêûbavên ku pirsgirêkên wan bi kontrolkirina hêrsê re hene, pirsgirêkên bingeha wan li ser rabirdûyê an hêrsa wan heye ku ew nikarin di rabirdûya xwe de nîşan bikin. Xala girîng ev e ku mirov hay ji hêrsa xwe hebe. Hema dêûbav pê dihese ku ew hêrs e, ew dikare dest bi pirskirina xwe bike ka ew ji çi aciz e. Hergê em pê hay nebin jî, em carinan dikarin ji tiştên ewqas piçûk û bêwate hêrs bibin ku têgihiştina wê jî dikare wekî gavek baş a kontrolkirina xwe were dîtin.
Zarok li ser riya bizavên xwe diçin, armanca wan ne eciz kirine
Dêûbav divê pêşî ji xwe bipirsin ka ew ji çi aciz in, dûv re bifikirin ka ew dikarin çi bikin da ku ew tevger ji holê ranebe an dubare nebe. Li vir xala girîng ev e ku divê meriv li ser tevgerê bisekine, ne li li ser zarok, û jê re bibêje ku ev tevgera te xelet e, tu ne xeletî tevgera te xelet e. Hûn dikarin bi zelalî jê re bêjin ka tevgera ku hûn na pejirînin çi ye, lê divê bê hêrs nîşan bidin. Mînakî, li şûna ku ji zarokê / a ku li xwişk û birayê xwe dixe bêje, “Tu bûyî lawikek pir xirab ji ber ku te li xwişk û birayê wî xist”, tu dikarî bibêjî “lêdana yên din ne tiştek rast e”.
Her çend dibe ku wisa xuya dike ku zarokê li ber we û hemî cîhan tevdigere ku we dem bi dem aciz bike, lê ev ne wusa ye. Yê din hîn jî zarokek e û kesek piçûk e ku li şûna ku hûn hêrs bibin, hewl dide ku li jiyanê bigere, wextê xwe derbas bike û şopandina riya ku rêberên wî nîşanî wî didin bide.
Tê dîtin ku cezayên ku bi hêrs têne dayin disîplînê şexs dijwartir dike. Ev jî îhtîmala ku mirov wê tevgerê dubare dike zêde dike. Di şûna wê de, dê çêtir be ku hewl bidin ku zarok berpirsiyariya tevgera xwe bigirin.
Ji bo ku hûn aram bibin wextê bibin xwe
Bê guman, ew ê her gav ne hêsan be ku meriv xwe kontrol bike dema ku ew pir bihêrs an tixûb be. Gava ku ev çêdibe, hûn dikarin nefesek kûr bistînin û hewl bidin ku hawîrdora ku hûn tê de ne biguherin û hewl bidin ku ji rewşa ku we aciz dike dûr bisekinin piştî ku zarok û xwe ewle bûn. Hema ku hûn difikirin ku hûn dikarin hinekî aram bibin û hêrsa xwe kontrol bikin, hûn dikarin ji bo çareserkirina pirsgirêkê milên xwe girêdin. Mînakî, gava ku hûn hest dikin ku hûn dikarin ji bo rewşek ku zarokê we dîwar boyax dike hinekî aram bibin û hêrsa xwe kontrol bikin, dibe ku hûn bixwazin demek diyar bikin û ji zarokê / a xwe bixwazin ku alîkariya we bike ku dîwar paqij bikin. Hêrsa weya kontrolkirî, berevajî bêkontrolkirin, dê zarokê / a we peyama rast bide û wî hîs bike ku pirsgirêk ne ya wî lê tevgera wî ya çewt e.
Gelo divê ji bo her tevgera çewt a zarok were muaxalekirin?
Hin tevgerên zarok dikarin werin paşguh kirin û divê li ser wan neyê sekinandin, lê tevgerên ku zirarê didin xwe an kesek / a din tevgerên ku têne paşguh kirin ne. Divê tevgera zarok were dabeş kirin. Dema ku tevgerên wî yên ku zirarê nadin kesî lê dîsa jî wekî xemgîn têne binavkirin ji bo destpêkê dikarin bên paşguh kirin; Divê tevgera ku zirarê dide kesên din, xwe an milkê xwe bêbersiv nemîne.
Gava ku hûn tevgerên bi vî rengî dabeş bikin û wan veqetînin nav destwerdan û ne-destwerdanê, dê were dîtin ku tevgerên bênavber ên ku berê we aciz dikirin, wekê ewên di destpêkê de we aciz nakin. Weke ku di despêkê de hate gotin, dêûbavbûn yek ji karên herî bidildar ê li cîhanê ye, lê heke mirov ewqas sal dev ji vê yekê bernedin, ew jî di cîhanê de yek ji karên herî xweş e.
Xalên ku divê dêûbav bi taybetî bala wan bikişînin dema ku ew hêrsa xwe ferq dikin demekê ji wê rewşê dûr disekinin, bifikirin gelo rewş hewceyê destwerdanê ye an na û li gorî wê tevbigerin; Ger sedemek bingehîn a vê reftara zarok hebe, hewl dide ku wê bibîne û çareser bike, heke rewşek wusa tune, ew hewl dide ku rêyên çareserkirina wê pirsgirêkê bibîne. Dema ku vî karî dikin, divê neyê ji bîr kirin ku zarok rasterast nayê rexne kirin û tenê divê were ber bi wê tevgerê ve.
Werger: Çandname
Çavkanî: hthayat
Çavkanî: hthayat
