DESÎSEYO ÇARIN YÊ ŞEYTANÎ

Mektubo Vîst Û Newinî Ra, Qismo Şeşino Ke rîsaleya Şeşin A

…………

Nika, êrişêko tewr muhîm, verbi şexsîyetê mi beno. Vanî ke: “Se’îd Kurd o. Qey şima hende ey rê hurmet nawnenî, şima ey dima kewtî?”

Hayo, mecburen seba birnayena vengê nê cins merdiman, ez Desîseyo Çarin Yê Şeytanî, bêzerrba xo, ebi ziwanê Se’îdo verênî reyra vana.

DESÎSEYO ÇARIN YÊ ŞEYTANÎ

Ebi telqînî Şeytanî û ebi şîretanê ehlê dalaletî, tayn înkarkerê ke vera mi ebi propaxanda ra êriş kenî û meqamanê muhîman îşxal kernî, qandê xapînayena biraranê mi û seba teḥrîkkerdena damara înan a nijadperstey, vanî ke: “Şima Tirk î. Maşaellah Tirkan de heme bêj alîmî û ehlê kemalî est î. Se’îd yew Kurd o. Yewdo ke millîyetê şima ra nêbo, ey reyra pîya gurîyayene duştê xeyretê mîllîyey o.

Elcewab: Hey dînbetalo bedbext! Ḥemd Homay rê bo ke ez Bisilman a. Her zeman de, milleta mina bimbareke, wayîrê hîrê sey û pancas mîlyon ferdan a. Wina hîrê sey û pancas mîyon biraran, ke yew birareya ebedî anî meydan û ebi duayanê xo reyra mi rê ardim kenî û zafaneyê Kurdan tede ca gênî, fikrê nijadperestey û milletperwereya negatîf rê feda kerdene û vera ê biraranê bimbarekanê bêhedan, nameye xo Kurd û milleta Kurd ra hesibîyaye mehdud/ sînorkerde çend dînbetalan yanxo bêmezheban, ke dekewtê meslegê bêmezhebey, qezenç kerdene ra, ez se hinzar ray xo fînena setara Homay. Hey dînbetal! Sey to ehmaqî lazim î ke, seba qezenckerdena birareya nedaîm yê kafiranê Macaran yanxo çend Tirkan ke bîyî dînbetal û bîyî ewropayî, him faydeyê na birarey dunya de zî çin o, warzî birareya baqî yê hîrê sey û pancas mîlyon yew cemaato nafinî, raştikênî, nurinî terk bikerî. Seba ke Meseleyo Hîrêyin yê Mektubo Vîst Û Şeşin de ma bi delîlana husûsîyet û ziraranê millîyeta negatîfey nawnayo, ma pabeyê ey verdenî, tenya, peynîya o meseleyo hîrêyin de yew heqîqeto ke kilmek behs bîyo ma îtya de îzah kenîme. Wina yo ke:

Ê xeyretfiroşê dînbetalî ke xo visto bin perdeyê tirkperestey û heqîqetê xo de duşmenî Tirkan î, ez înan ra vana ke:

Ez millîyetê dînê Îslametey reyra, ebi yew birareya ebedî û raştikêne ra, nameyê xo Tirk, ehlê îmanê nê welatî reyra ebi şîddet û gelek raştikên ‘eleqedar a. Û ewladanê nê welatî ra, ke nizdîyê hinzar serri ala Quranî dormareyê şeş hetanê dunya de xalîbane çarnayî, qandê bisilmaney, ez payedarane û terefdarane hes kena.

La ti, hey xeyretroşo sextekar! Sek hal o, xovîrkerdişê erjê mîllîyeyê raştikên yê Tirkan de yew birareya toya mecazî û nijadî û nedaîm û qerezkarane est a. Ez to ra persena: Gelo milleta Tirki, tenya beyntarê ‘emranê vîst û çewres de xafîl û heweskar xortan ra îbaret a? Him menfaetê înan û derheqê înan de xizmeto ke heskerdişê milleti ra yeno; tenya terbîyeyê ewropayijan de yo? ke no terbiye, xefletê înan zêdneno û înan banderê bêexlaqey keno û înan teşwîqê çîyanê heraman keno. Û yew huwînayîşo nedaîm de yo? ke extîyarey de înan bermî ra keno?

Eke xeyreto millî nînan ra yeno meydan û averşîyayîş û zerrweşîya heyatî no yo, heya, eke ti tirkperwero ke winayîn î, û eke ti no tewir yew millîyetperwer î, ez ay tirkperwerey ra remena, ti zî şînî mi ra biremî. Eke qasê yew misqal ti wayîrê xeyret û hêşmendî û însafî yî, qategorîya nikayin ra bewni, cewab bidi. Wina yo ke:

Ewladê nê wetanî ke nameyê milleta Tirk dîyayo der, şeş qisimî yî. Qismo yewin ehlê salih û wayîrê teqwa yî. Qismo dîyin, taîfeyê welcaxzede û nêweş î. Qismo hîrên, tebeqaya extîyaran o. Qismo çarin, grûba domanan o. Qismo pancin, taîfeyê feqîran û ze’îfan o. Qismo şeşin xort î.

Qey, heme panc grûbê verinî Tirk nîyî? Xeyretê millî ra qey bara înan çin a? Gelo grûba şeşin rê semedo ke keyfêko serxoşane bêro dayene, ê panc grûban decnayene, keyfê înan remnayene, hewnîya înan şikitene, gelo xeyreto mîllî yo, nêke a milleti rê duşmeney a? Goreyê qaydeyê “El hukmo lîl ekser” yewdo ke zirar bido zafînan, duşmen o, dost nîyo.

Ez to ra persena: Qismo yewin ke ehlê îman û ehlê teqwa yî, nafê înano tewr bol, ‘eceb medenîyetêko frenkmeşrabane de yo? Nêke bi nuranê heqîqetanê îmanî reyra seadeto ebedîyî fikirîyayîş, rayîro raşto ke bengîn û aşiqê ci yî tede suluk kerdene, û teselîyo raştikênî vînayene de yo? Sey to kesê xeyretroşî ke dalaletey xo rê meslek û xuy giroto, no meslexe şima, nuranê manewîyan yê ehlê îmanî ê mutteqîyan mirneno û teslîya înan a heqîqîyî xeripneno, û mergî sey îdamo ebedî, û qebri sey yew berê cêserkewtişo ebedîyo daîmî nawneno.

Qismo dîyin ke musîbetzede û nêweş û heyatê xo ra bêhêvî yî, nafê înan gelo terbîyeyê medenîyeto frenkmeşrebane de û dînbetaley de yo? Hal no yo ke, ê bêçareyî yew nur pawenî, yew tesellî wazenî. Vera welcexanê xo yew mukafat wazenî. Û zilmkerdoxandê xo ra ḥeyf[ê xo] grotene wazenî. Û dehşeto ke verê berê tirbi de yo û ê zî nizdîyê ey benî, ey qewirnayene wazenî. Pê xeyreto sexteyin, şima derzini zerrîya ê musîbetzedeyanê naçaran ro kenî ke, zaf layiq û muhtacê şefqat û destsererokerdiş û heskerdişî yî, şima koni danî sareyê înan ro, şima bêreḥmane hêvîya înan şiknenî, şima înan erzenî mîyanê bêhêvîtîya mutleqi. Gelo xeyreto millî no yo? Gelo şima bi no tewir naf resnenî milleti?

Taîfeyo hîrên ke kokim î, hîrênan ra yew ê yî. Nê nizdîyê qebri benî, nizdîyê mergî benî, dunya ra durî kewenî, nizdîyê axretî benî. Gelo nafê înan û nur û hewnîya înan, eceb serebûtanê xeddaraneyan yê zalimanê sey Hulaga û Cengîzî goşdaritiş de yo? Û gelo no bêj hereketê şima yo nikayin, o ke axîretî dano vîrkerdiş, merdimî dunya ra besteno, bênetîce, manen îskût, zahîren averşîyayîş name beno de yo? Û nuro ûxrewî, gelo sînemayan de yo? Û tesellîyo raştikên tirêm tîyatroyan de yo? Nê kokimê bêçareyî xeyretî ra hurmet pawenî, seke kardêka manewî reyra ê bêçareyî bêrî serebirnayîş û înan rê hîssê “şima sewkê îdamo ebedî benî” dayene û berê qebrê ke çimê înan de berê reḥmetî yo ey fekê ejdehayî kerdene, goşê înano manewîyan de “ti go şîrî uca” vatene eke xeyreto mîllî bo, no tewir xeyretî ra se hinzar ray el’îyazû bîllah. [Homay kê bipawo].

Taîfeyo çarin ke qeçek î. Enî xeyretê millî ra reḥmi pawenî, pîzveşney pawenî. Înî zî, rihê înan zî, nuqtaya ze’îfey û ‘ecizey û bêtaqetey de, xaliqêko pîzveşnî, qudretinî zanayiş reyra ferah beno, qabîlîyetê înan zerrweşane vejîno meydan. Nê masûmî, ayende de, qandê ke vera ters û serebûtanê muthîşan, ke dunya de qewimînî, xo verro bidî, û bi keyfweşey reyde cu ra biewnî, muhtacê telqînê yew tewekulo îmanî û teslîmê bisilmaney î. Gelo çareyê ey, dersê averşîyayîşê medenî yî? ke ‘eleqeyê înan bider zaf tay o, û teyna maddî, musayîşê qaydeyê felsefeyê bênurinî yî? ke qewetê manewîyeyê înan şiknenî û ruhanê înan tefînenî.

Eke însan tenya yew leşa heywanî ra îbaret bibîynî û qoqa ey de aqil çin bibîynî, no osilê ewropayijan ke şima ey malfetê medenî name kenî û şima terbîyeyê millî reyra xemilnenî, hatiki nê tûtanê bêguneyan rê, muwaqeten gedeyane sey yew êşiki/cêciki, yew nafo dunyewî daynî. Madem ke ê bêguneyî go bidekwî heylemeyê cuyî mîyan, madem ke însan î. Helbet zerrîya înan a şeniki de miradêko zaf derg est o û qoqa înan a şeniki de go meqsedê zaf xişnî bêrî meydan. Madem heqîqet wina yo; eke pîze înan rê biveşîyo,  gelek derece feqîrey û ecizeya înan de, gelek hêzdar yew nuqtaya pişteki û yew nuqtaya ardimi, qelbê înan de şeklê bawerîya Homayî û bawerîya axretî de ronayene îcab keno. Înan rê wereygeyrayîş û pizveşney nînan reyra bena. Nêkela, seke yew dayka xînti ke qeçekanê xo kardî reyra serebirno, o tewir, pê serxoşîya xeyretê millî ra, vîyeyê ê bêguneyanê bêçareyan manen pernayene yo. Qandê miqaytkerdena leşa înan, seke yew bêj mezg û zerrîya înan bêro vetiş û seba werî, înan vero bêro ronîyîş, yew bêreḥmeya wehşîyane û yew zilm o.

Taîfeyo pancin, taîfeyê feqîran û ze’îfan o. Feqîrî ke baro giran yê heyatî, tesîrê feqîrey ra, şeklêko elemin de ancenî, û ze’îfî ke vera dejanê muthîşan yê heyatî, zerra înan zaf şikîna, gelo qey xeyretê millîye ra bara înan çin a? Çîyo ke bêhêvîyey û elemanê nê bêçareyan zêdneno; cîcikê hewesanê tayn zengînan o, ke dekewtê zewqê ḥeramey, û wesîleyê şohret û sebebê tengezareya tayn zalimanê pêtan o, sey ewropayîjan û sey bêmalfetan û sey fîrawunan hereketê ke şima bindê nameyê medenîyetperwerey de kenî, gelo ney hereketê şima inan rê beno daru? Birêna feqîreya nê xizananê bêçareyan rê melhem; fikrê millîyet de nîyo, hatiki daruxaneyo bimbarek yê bisilmaney ra eşkeno vejîyo. Qewet û xoverrodayîşê ze’îfan, tarîyey û tesaduf ra beste bêhêşmend, felsefeyo maddî ra nêgêrîyêno, hatiki xeyretê bisilmaney û millîyetê bisilmantîya bimbareke ra yeno girotiş.

Taîfeyo şeşin xort î. Ciwaneya nê xortan eke daîm bibîynî, beno ke millîyeto negatîf reyra, şeraba ke şima danî înan şimitiş de, înan rê muwaqet yew naf, yew feyde bibîynî. Labelê serxoşeya lezzetin yê a xortey, extîyarey de elem reyra aqityena û ay hewno şîrin sibayê extîyarey de ba’j reyra xo aqilîyeno, seredej û tengezareya a şerabi go ey zaf bermî ra bikero, û elemo ke qedîyayîşê ay hewno lezzetin ra yeno go bi zaf hiznin ey biba’jno. Go vajo: “Heywax! Him xortey şî, him ‘emr şi. Him ez ebi îflas reyra şona tirbi. Kaşka mi hêş biantinî xo sere.” Gelo xeyretê millîye ra bara nê taîfeyî, wextêndo taynek de, qandê ke keyfêndo nedaîm bivîyarnî, wextêndo gelek derg de ax û nalîn reyra înan bermî ra kerdene yo? Nêkela, zerrşadîya dunyaya înan û lezzetê cuya înan, şikrê ay nîmetê xorteya rind û şîrini dayene reyra, ay nîmetî rayîrê sefahat de ney, hatiki rayîrê raştey de serf kerdene reyra, ay xorteya fanîyi îbadet reyra manen daîm kerdene û îstîqametê a xortey reyra cayê seadetî de yew xorteya ebedî qezenckerdene de yo? Eke qasî misqalêk hêşmendîya to est a vaji!

Welhasil: Eke milleta Tirk xortê ke tenya taîfeyo şeşin ra îbaret bibîynî û ciwaneya înan daîmî bibîynî û dunya ra vêşêr cayê înan çinbibîynî, bin perdeyê tirkperestey de, hereketê şimayo ewropane beno ke xeyreto mîllî ra ameye bihesibeynî. Sey mi yewdo ke cuya dunya rê zaf ehemmîyet nêdano û fikrê millîyetî sey yew nêweşaneya merezê ewropa veyneno û keno ke xortan keyf û hewesanê nameşrûyan ra hera bitepşo û sewbîna memleket de ameyo dunya, o wext beno ke şima şînaynî û heqê şima bîynî şima vajî “Kurd o, ey dima meşîrî.” Labelê, madem ke bindê nameyê Tirk de ewladê nê memleketî, hawawo ke ma cor de va û îzah kerd, şeş qisim î. Panc qismanê înan rê zirar dayene û keyfê înan remnayene, înan ra tenya yew qisim rê keyfêndo nedaîm û dunyewî û netîceyê xo bed dayene, hatiki înan serxoş kerdene, helbet a milleta Tirk rê dostey ney, duşmeney a.

Heya, ez kişta millîyet ra Tirk nêhesibîna. Labelê taîfeyê înan yê ehlê teqwa rê û qismê înan yê musîbetzedeyan rê û koma înan yê extîyaran rê û taîfeyê înan yê qeçekan rê, gruba înan yê ze’îf û feqîran rê ez heme qewetê xo reyra û zerrî ra şefqatkarane û uxuwwetkarane xebitîyaya û ez ha xebitîna. Him taîfeyo şeşin xortan rê zî, ez kena ke hereketanê înan yê nameşrûyan ra înan durî fîna, ke jehr dekenî heyatê dunyewîyeyê înan û heyatê înan yê uxrewî xeripnenî û vera yew saet hiwî yew serri înan bermî ra kenî. Yalawûz, nê şeş-hewt serrî ney, hatiki no vîst serrî yo, eserê mi ke ez Quran ra gêna û ziwanê Tirkî reyra nusena ha meydan de yî.

Êya, key Homay awan bo ke, pê eserê ke çimeyê nuranê Qurano Hakîm ra gêrîyenî, nuro ke taîfeyê extîyarî tewr vêşî wazenî, yeno mojnayîş. Sey dermanî, darûyê tewr nafin yê qedezedeyan û nêweşan, darûxaneyo bimbarek yê Quranî de yeno mojnayîş. Û berê qebri, ke kokimî tewr vêşî ey duşmişînî, ay nurê Quran reyra hame mojnayîş ke berê reḥmî yo û berê îdamî nîyo. Û zerrîya nazik yê domanan de, vera bela û çîyanê zirarinanê bêhedan, gelek hêzdar yew nuqtaya peştdayîşî û emel û arzuyanê înan rê çime, yew nuqtaya hetkari, madenê Quranê Hakîmî ra amey vetiş û amey mojnayîş û bîlfîîl tira îstîfade bi. Û baro giran yê heyatî, ke tewr vêşî mîyaneyê qismê feqîran û ze’îfan sero yo û tehda ro înan keno û înan xemgên keno, pê heqîqetanê îmanî yê Quranê Hakîmî bîyo sivik.

Hayo, nê panc taîfeyî, ke şeş qismanê milleta Tirki ra yî, ma xebitînî ke naf ro înan biresnî. Qismo şeşin ke xort î, başanê înan rê uxuwwetê mayo raştikên est o, vera sey to dînbetalan rê hîç yew het ra dostaneya ma çin a. Çimke, ê ke dekewtî bêbawerey û ê merdimê ke wazenî millîyetê bisilmaney ra bivejîyî, ke xurûrê millîyeyê raştikên yê Tirkan xo mîyan de hewîneno, ma înan Tirk nêhesibnenî, çimê ma de ewropayij î ke xo vistî dilqê Tirkan. Çimke, se hinzar ray vajî ma Tirk î, nêeşkenî ehlê heqîqetî bixapinî. Çimke, kerdeyê înan, têgerê înan, dawaya înan, înan zurî vejenî.

Hayo, hey ewropasînayoxî û hey ê înkarkarê ke propaxandaya xo reyra kenî ke biraranê min yê raştikênan mi ra dilserd bikerî! Menfeatê na milleti çî yo? Şima nurê ehlê teqwa û nimajî tefînenî ke taîfeyo yewin î. Şima jehr şanenî taîfeyo dîyin ser ke layiqê reḥmi û hesî yî. Û şima teslîya taîfeyê hîrênî şiknenî ke zaf layiqê hurmetî yî, şima înan fînenî bêhêvîtîya mutlaqi mîyan. Û şima tastamam qewetê manewîyeyê taîfeyê çarinî şiknenî ke zaf muhtacê pizveşney î û şima însaneteya înan a heqîqî hewna kenî. Û şima hêvî û hewara taîfeyê pancinî betal kenî, şima çimê înan de cuyi fînenî yew şekil ke merg ra hîna vêşî xewfin asena. Şima taîfeyê înan ê şeşin rê, ke zaf muhtacê îqaz û xohesîyayişî yî, mîyanê hewnê ciwaney de hende yew şerab danî înan ke, serxoşeya a şerabi gelek elemin, gelek dehşetin a. Tirê eceb, no yo xeyreto millî? ke qandê ay xeyretê millîyeyî şima zaf çîyanê bimbarekan feda kenî. Ay nafê tirkperestey, gelo Tirkan rê no tewir o? Se hinzar ray Homay kê mehfize ko!

Hey efendînî! Ez zana ke, nuqtaya heqe de gama şima mexlub benî, şima muracatê qewetî kenî. Goreyê sirrê qewet heqe de yo, heqe qewetî de nîya [qewet heqdarey do heq qewetan denîyo], eke şima dunya sareyê mi ser de bikerî adir, no sareyo ke fedayê heqîqeta Quranî yo, şima rê nêronîyêno!

Him ez şima naye rê zî hayîdar kena ke, neke sey şima tayn merdimî tena, çimê şarî de manen tayn merdimê ke ba’jî kê înan ra yeno, hatiki sey şima henzaran zî, mi rê duşmeneya maddî bikerî, ez ehemmîyet nêdana û ez heywananê zirarinan ra vêşêr qîmet nêdana. Çimke, vera mi şima go bieşkî çi bikerî?

Çîyo ke şima bieşkî bikerî, ya heyatê mi, ro mi qedînayene, yanxo hizmetê mi xeripnayene yo. Nê di çîyan ra vêşêr, dunya reyra têkilîya mi çin a.

Mergo ke heyatî serî ser de yano, [seke merdim çimanbê xo vîno] dereceyê şahidey de, mi tesil îman ardo ke, nêbedilîno, qeder reyra bellîkerde yo. Madem wina yo; eke ez rayîrê heqe de şehadet reyra bimra, xo tepa dayîş ney, ez bi zerrî ra pawena. Îllahes ez bîya pîr; ez bawer nêkena ke ez yew serri ra vêşêr bimana. ‘Emrêko zahîrîyo yew serreyî, ‘emrêko baqî reyra bedilnayene, ke pê şehadetî qezenc beno, sey mi merdiman rê yew meqsedê înano tewr pîl, yew xayeyê înan beno.

La xizmet zî, ḥemd Homay rê bo ke, xizmetê Quranî û îmanî de Cenabê Ḥeqî reḥma xo ra hende birarî dayî mi ke, mergê mi reyra, ay xizmet herinda [tek] yew merkez de anbîyayîşî ra, go zaf merkezan de bêro ankerdiş. Eke ziwanê mi merg reyra bêro ‘edilnayîş, gelek zaf ziwanê hêzdarî, herinda ziwanê mi de go qalî bikerî, go ay hizmetî bidewmnî. Hetta ez eşkena vaja: Çitur ke yew bezre dekweno binê ‘erdî, merg reyra yew heyatê sumbulî netîce dano; herinda yew tenî de se tenî wazîfeyî gênî xo dest. O tewir zî, mergê mi, ez hêvî kena heyatê mi ra vêşêr ay xizmetî rê beno wasita.

 

Açarnayoxî: Serdar Bedirxan & W.K.Merdimîn

 

 

VAJMANEYEK

ali: bayrak

ayende: gelecek

bari: pay

cayê seadet: saadet, mutluluk yeri olan Cennet

cins: cins, çeşit, tür

cu: hayat

destsererokerdiş: okşama, başını okşama

dilq: şekil

El hukmo lîl ekser: hüküm çoxunluğa göre verilir

êşiki: oyuncak

ewropasînayox: batıya özenen, yaşam tarzını Avrupalılara benzeten

frenkmeşrebane: Avrupa ahlakını örnek alırcasına

gedeyane: çocukça

xeyretfiroş: b.xeyretroş

xeyretroş: hamiyetli görünmeye çalışan, hamiyet iddiasında olan; fedakârlık taslayan

hêşmend: bilinç

heyleme: sıkıntılı, ızdıraplı mücadele

îllahes: özellikle

koni: tokaç, tokmak

malfet: terbiye

milletperwerey: milliyetçilik

milletperwereya negatifi: olumsuz, zararlı milliyetçilik

millîyeta negatîfey: oluzsuz, zararlık milliyetçilik, ırkçılık

mutleq: kesin, kat’î, tam, eksiksiz

muwaqet: belirli bir zamâna mahsus olan, az süren, sürekli ve devamlı olmayan, geçici

naçaran: çaresizler

nijad: ırk

nijadperstey: ırkçılık

payedarane: iftihar ederek, gururlai gurur duyarak

qeçek: çocuk

telqîn: bir kimseye bir fikri aşılama, aşılayıp zihnine sokma, öxretme

terefdarane: taraf tutarak

teslî: umut, avuntu

tirem: acaba

tirkperestey: türkçülük

tirkperwerey: türkçülük

uxuwwet: kardeşlik

uxuwwetkarane: kardeşcesine

welcaxzede: belaya sıkıntıya düşmüş olan kimse

zerrweşane: mutlulukla