Meriv çawa rêbaz û serişteyan kifş bike da ku lîstika polîsê baş-xirab ku dêûbav bi gelemperî gava mezinkirina zarokan da bikartînin, divê em ji bo vê çi bikin?
Teknîka dêûbavbûna polîsê baş-xirab her kes dizane. Ya sereke ev e: dema ku zarokê we di tengasiyekê de be, dêûbav wekî polîsek baş tevdigere da ku zarok aram bike û xwe ji kiryarek hişk dûr bixe. Polîsê xirab berpirsiyarê bicihanîna qaîdeyan e û bi gelemperî ew e ku encaman ferz dike. Digel ku ev dibe ku wekî tiştek ji manualek dêûbavbûnê xuya bike, ew bê guman dixebite.
Ger hûn û hevjîna we têkiliyek polêsê baş-polîsek xirab hembêz bikin, hûn hewce ne ku çend tiştan di hişê xwe de bihêlin û wê ji bo tevahiya malbatê serfiraz û sûdmend çê bibe. Li vir çend serişteyên dêûbavbûnê hene ku dê di dema pêşkeftina zarokê we de bibin alîkar;
1. ZAROKÊN XWE NAS BIKIN
Gelek caran em dihesibînin ku em zanine ku zarokên me hewce ye çi ne. Em difikirin ku her tiştê ku dêûbavên me dane me bes e û divê em jî heman tiştî bikin. Em wan bi mînakan mezin dikin ku dê û bavên me em çawa mezin kirine, û em li gorî wê tevdigerin. Lê ev bi tevahî xelet e. Her ku dem diguhere, nifş diguhere, hewcedariyên zarok jî diguhere. Em li gor dapîr û bapîrên xwe di hawîrdorên cuda de dijîn. Cûdahiyek mezin heye: civak, hawîrdor û teknolojî. Ji ber vê yekê ew qas girîng e ku meriv bi rastî zanibe ku ew hewceyê çi ne.
Zanîna hewcedariyên zarokê we dê ji we re bibe alîkar ku hûn wan çêtir mezin bikin. Ger hûn bixwazin, hûn dikarin her gav alîkariya profesyonel nemaze ji dêûbavên nû bistînin.
2. PIŞTGIRIYA HEV BIKIN
Gotûbêja dêûbavan divê dûrî çavê zarok pêk were. Sloganên hevpar in, lê hewl bidin ku di her rewşê de xalek lihevhatinê bibînin. Dema ku zarokê we hewl dide ku bazariyê bike da ku ji erkên xwe derkeve, piştgirî bidin hev. Her weha, ji zarokê xwe re eşkere bikin ku heke biryara heyî bi ser nekeve, dikare biryarek din were girtin, lê divê kar bi rengekî were qedandin.
3. JI BO NAKOKÎYAN DEM VEQETÎNIN
Dema ku zarok li wir e, ji îşaretên nedevkî ji bo îfadekirina nakokiyan dûr bisekinin. Zarok dikarin gotinên dêûbavên xwe bixwînin û diyar bikin ku dêûbav dê bêtir dilxwaz be ku daxwazên wan bicîh bîne. Pir girîng e ku meriv fêm bike ku ne hewce ye ku zû nakokiyan çareser bikin. Dêûbav dikarin navberê bidin û paşê nakokî yê çareser bikin. Ev ê dem bide wan ku bifikirin û dûv re bi serê yê xwe zelal vegerin. Bi taybetî nîqaş bikin, bigihîjin lihevkirinê, û biryara xwe ji zarokê xwe re pêşkêş bikin.
4. PÊWÎSTÎYA ZAROKÊN XWE BIZANIN
Nîqaş bikin ka hûn çawa plan dikin ku bi hev re bixebitin da ku bigihîjin armancên xwe. Lihevhatinan bigerin û teoriyên hevûdu biceribînin da ku bi rastî binirxînin ka kîjan berpirsiyariya dêûbavê ji bo zarokê we di rewşek diyarkirî de çêtirîn e. Lê li şûna ku hûn di nav tundûtûjiyê de bijîn, divê hûn ji bo jîngehek bextewar û domdar bixebitin.
5. ROLÊN ZÊDE FIŞAL NEKE
Dema ku rêbaza polîsê baş û xirab tê bikar anîn, zarok dêûbavên xwe bi du awayan dibîne: dêûbavên hezkirî û dilnerm û dîsîplînvanên nerazî. Ji bo dêûbavan hêsan e ku rola xwe biparêzin ger têra xwe di navbera wan de pêwendiyek tune be, di encamê de teknîkên dêûbavtiyê ji her du aliyan ve dubendî dibe. Zarok bi gelemperî ji vê dabeşbûnê sûd werdigirin da ku tiştê ku dixwazin bi dest bixin û ji encamên kiryarên xwe dûr bisekinin. Ji ber vê yekê bi domdarî rola xweya polîsê baş û xirab bikar neynin.
Çavkanî: ensonhaber
Werger: Hesenê Medo
