ÇandName Li pey şopa bav û kalan…
Ahmed jî dîn dibe. Li gor wî ew bi cina ku navê wê Gewrê ye û jineka rind, bedew û spehiye re zewiciye. Diya Ahmed wî dibe cem Şêxekî. Şêx jê re nivişt çêdike û pê ve dike. Şêx ji diya wî re dibêje : ”Kurê te bi cin e. Pê re cin hene. Pê re zêde mijul nebin, dikare zirarê bide we.”
Di nav civakê de bûyerên weha gelek pêk tên. Kur yan keçek dîn dibe, ji heşê xwe dibe, dibêjin ”bi cinan ket. Cinan wî/wê weha kiriye.” Şêx û melayên nezan jî bi çêkirina niviştê hêvîyeke didine malbata wan.
Di hişê însanên dîn, bêhiş de xapandina mejî heye. Mejiyê wan ew dixapîne. Ew bi xwe re xeber didin, her wekî ku bi yekî din re diaxifin. Ew di kuçan, di holikan, di avahiyên xirabe de dijîn, her wekî ku di sarayan de, koşk û qesran de dijîn. Ahmed jî di mixarek de bi tena serê xwe dijî her wekî ku bi jina xwe û zarokek xwe re dijî. Ahmed çendek di mixarê de dijî, malbata wî ew tîne û di malê de wî bi zincîr girê didin. Kuçikek jî tînin li cem wî girê didin. Xwedêgiravî cin ji kuçikan ditirse û lewre jî dê cin bi alî Ahmed ve neyên. Lê, Ahmed bişev kuçik dikuje.
