Di Gotinên Pêşîyan De Jin -2

Folklora me geh pesnê jinê dide û wê derdixînê asta herî bilind û geh wê ji asta jor tînê û li erdê dixîne.

De ka em binêrin yên berê çi gotine.

• Jina paşîn mînapînê berovajî ye.
• Jina xirab ne tê kuştin û ne jî tê berdan.
• Jina şermîn bi milletekî, mêrê şermîn bi kirasekî.
• Jina qenc e, jina xirab seyd e.
• Jina te ji ku derê, tu jî ji wê derê.
• Jina xirab bênamûsîya komê ye.
• Jina xelkê ramûsanek, hespê xelkê meyîdanek.
• Jina wî jin e loma mala wî rengîn e.
• Jina zû radize, mêrê xwe zû kal dike.
• Jinê bira merivan dikin şîva gura.
• Jinê bira nola gura.
• Jinê dil kir, dîwar qul kir.
• Jinê dil kir, mêrê xwe sil kir.
• Jina go: bira ez jina mêrê çê bûma, bira ez rojekê li rûyê dinê bûma.
• Jintîya hevra kire bilebil, bira hevra bûne derd û kul.
• Kebanî timê bê par in.
• Kebanî ya melûn e yan mehrûm e.
• Keç bê hefsar nabe.
• Keça mîran bi qelendê gavanan nayê.
• Keçik wek sêva darê ye, herkes keviran diavêje, kî bêxê wî re ye.
• Keçik zîyaret e.
• Kî hêvîya yarê maye, bê jin maye.
• Kulfet diçe xwîn, xwîn safî dibe.
• Kulfet neynika malê ye.
• Kulfet heta sed mêrî zêde ye.
• Kulfetşûrê du dev e li xwişta mêr.
• Kulfet ku heye parsûyê xwar e.
• Kulfet heye ceh dike genim, kulfet heye genim dike ceh.
• Kulfeta bê esil pêşa xwe diavêje ser serê xwe.
• Kulfeta bî durû ye.
• Kulfeta çê be, mêr jî pêre çê dibe.
• Kulfeta destdirêj timî rûreş e.
• Kulfeta dizî kir, wê bê berdane.
• Kulfeta eslê wê cî, tî be an birçî be, bikujî cîkî de naçî.
• Kulfeta xirab mêran serberjêr dike.
• Kur darê bavê hiltîne, qîz teşîya dayê hiltîne.
• Kur li bavan diçin, qîz li dîyan diçin.
• Kurd jin gişka zeftir jina xwe,hespa xwe û çeka xwe hez dike.
• Li jina xwe hêcetê dibêjît: to çima qûna xwe li ber bêjingeran dihejînî.
• Mal têr e, kebanî şêr e.
• Mala bê jin îna aşê xirabe ye.
• Mala mêrê jinê wekî xezne be jî, dîsa çavên wê li mala bavê ye.
• Mala ku jin nexweş e, deê xwe kilît e.
• Malê de tune arvanok, navê jinê dînanok.
• Memikên qîza zeynet in, kelaxê pîrê robet in.
• Mêrê Kurmanc gava têr xwar yan mêran dikuje, yan jinekê direvîne.
• Merivekî xirab e, ewî çiçikê dîya xwe gestîye.
• Meriv ser xîret û namûsa xwe dimire.
• Mêr jî hemû ne yek in, jin jî hemû ne yek in.
• Mêr-jin hevra rik, xirab dibe ew malik.
• Mêr kanî be, jin lîç e.
• Mêra xwe avêtin kewara, jin şandin hewara.
• Mêrê baş jina wî xurt e.
• Mêrê du jina durû ye.
• Mêrê kurmanc boy namûsê kevçî av de dixeniqe.
• Mêrê du jinik hêsîr e.
• Mêrik li jina xwe menîyan bû, digot gava hevîr dikî qûna xwe dihejînî.
• Mêrikê xirab çiçikê dîya xwe gestîye.
• Mêrkirin jî heye, mêrmirin jî heye.
• Namûsa jinê, çeka mêr e.
• Namûsa mêr jin xweyî dike.
• Ne jina belaş, ne xulamê bê meaş, ne erdê kaş.
• Ne jina kenokî, ne mêrê şermokî.
• Parsûya jinê xwar e, lewma îtîbara wê tune.
• Pîr bi ganekî nabe qehbik.
• Pîrê bawer nedikir mêr bike, ku mêr kir dewa heftek û heştekan kir.
• Qîz ewledê xelkê ye.
• Qîz çira xelkê ye.
• Qîz hene bi heft kura.
• Qîz hene bi heft kura nadin.
• Qîz ku heye dara rez e, hatî-çûyî kewtîyê xwe davêje.
• Qîz mêvanê malê ye.
• Qîz zêbeşê gihîştîye.
• Qîza bê qelend zimandirêj e.
• Qîza filankesî bi xwîna mêrekî ye.
• Qîzek nazand gundek bezand.
• Qîzê kê hene ew padşa ne.
• Qîzê dil kir, tas avêt dîwar kul kir.
• Qîztî çiqasî xweş e, bûktî gula geşe, wexta dikeve ber darê dergûşê, per û baskê wê diweşe.
• Reva jinê edetê dinê.
• Rewşa jinan kofî ye.
• Rewşa jinan kezîn e.
• Ro çû dîsa bû fitara qîza.
• Şêr şêr e, çi jine çi mêr e.
• Şerê kuçikan li ser dêlan in.
• Şêwra jina bêrîya bizin e.
• Wisa milahîm e, mîna qîza kezî.
• Xew nema li biçûkan, fedî nema li bûkan.
• Yekî jina xwe berdabû, digot were bibe yara min.
• Yê jinê berdê li panîya nanêre.
• Wextê dê dimire, destê wê jêkin, pê êtîma bikutin.
• Zar ya dê ye, ne ya bavê e.
• Zarok ji bavê de êtîm namînin, ji dê de êtîm dimînin.
• Zaro li ser milê dê mezin dibe.
• Zilam hertim dixwaze lê hertim nikare; pîrek hertim dikare lê hertim naxwaze.

 

Mela Mihyedîn