Baran Dibare

Ferhad û Serhad her şev ji bavê xwe re tiştên li dibistanê dibûn digotin.

Û ji bavê xwe tişt dipirsîn. Bavê Ferhad û Serhad jî,  ji pirsê zarokên xwe pir hez dikir û bersiva wan bi kêfxweşî dida.

Şevekê dîse malbat hemû li civata hev rûniştî bûn.

Carinan Serhad, carinan jî yê piçûk Ferhad dipeyivî û dipirsî. Serhad di nav peyveke xwe de wiha gote bavê xwe:

“Yabo! îro mamostê me dîse ez û Ferhad ji hev xeletkir.

Û mamostê me got hûn pir dişbînin hev. Piştre em û hemû hevalên xwe pir kenîn”

Bavê wan jî got :

“Birastî jî hûn pir tişbênine hev. Lê  kurê min ji xwe her insan hindik-pir dişbênine hev”

Piştî vê bersivê Ferhad jî bi zaroktiya xwe ev pirs pirsî:

“Gelo yekî weke Ellah jî heye, yabo!?” Dayik û bavê zarokan li hev nihêrtin. Xuya dibû ku dayika zarokan dixest bersiva vê pirsê bide:

“Na kurêmin yekî weke Ellah nîn e, çênebû ye û çênabe jî. Ew na tişbêne tu kesî. Lewra Ellah yek e. Wî tenê hemû tişt çêkiriye”

Vêneqlê dora pirsa zarokê mezin Serhad bû:

“Naxwe em çawa zanin ku Ellah yek e?”

Ev pirsa zaroka jî bêbersiv nema. Lewra bavê zaroka wiha bersiv da:

“Heke ji yekî bêhtir Xweda heban e, wî di nav wan de berberî û pevçûn çêbibe.

Mesele yekî bixwazê berf bi barê, yê dî jî wî bixwazê baran bibarê. Wî wextî jî wî çi bibe?”

Zarokan li hev meyizand in û dûv re li dayika we meyizand in. Weke ku ji dayika xwe bersiv dixwest in. Dayika wan jî awirên wan vala nevegerand û bersiv da:

“Wî wextî li dinya û karîgehê nîzam wî xirabibe, hemû tişt wî ser û bin be.”

Ferhad û Serhad baş fêm kiribûn û ketibûn e xeyalan de.

Li dest û piyê xwe, li bejn û bala xwe di meyizand in.

Hê bêhtir ji Xwedayê xwe Ellah hez kirin.

Û malbat tev bi dengê ezanê rabûn ku nimêj bikin.

Ferhad û Serhad bi pev re gotin:

“Yabo!.. Yadê!.. baran dibar e….”

 

Selman Anmal

www.candname.com