Heywanên Tûşî Webayê Bûyî

Nizanim ji ber çi tawan û gunehan

Xwedê xezeb barandî bû ji asmanan

Girtî bû her derî webayê

Nalenalek êxistî bû dunyayê

Nexweşî ku hat û

mirinê li ber derî teqe teq kir

Nevroz û çile çi ferq dikir

Tehma devî di reviya bi yekcar

Êdî aramiyê xatir dixwest û

dikir bar

Ne gur li pey berxan dibezîn

Ne rûviyan mirîşk difekirîn

Hizir ke qumrîyan jî terk dikir eşqbazî

Evîndaran nebû hewesa mirazî

Îca evîn jî nemîne li vê dinê

Çi ferq dimîne di navbera jîn û mirinê

Welhasil ew qeder xirab bû hal li candaran

Divê çareseriyek dîtiba rêveberan

 

Mîrê daristanê şêrî bi vê nîyetê

Civînek pêkanî bo meşveretê

Go: “yeqîn ev weba

sizaya Xwedê ye

Divê qurbanî bikin em

her kî guneha wî zêde ye

Kêm nake xezeba Xwedê

tu tişt ji bilî vê tedbîrê

Wextê hûn dinêrin li dîrokê jî

Fîda dibe canek, ji bo canek bijî

Werin bê derew û dek û dolabê

îtiraf bikin û xwe bikêşin ber hisabê

Da bibînin çend qûrûş e qumaşê me

Bila derkeve holê rast û hem şaşê me

Çi dîyar e dibe ku ez bim xirabtirînê we

Zilimkar û sitemkar û bêbexttirînê we

Dizanim ji ber bênefsiya xwe nediçûm

gelek caran

Min bizin û mîh dixwarin

û belav dikir garran

Pez xwarin jî cihê sehkirinê ye

lê ne bes mîh û bizin, şivan min xwarin şivan!

 

Rûvî go:

haşa mîrê min ev çi gotin e

Ev qas xwe nizim kirin ne layiqê cenabê te ne

Noşîcan be bizina te xwarî bi dil xweşî

Rastî bi xwarina wê te şeref bexşî

Çi rûmetek mezin e bo bizina genî

Ku bû ye rizqê te ezbenî

Her çi şivan e, belê heq dike

Ne hedê wî bû xwe mezin bike

Edetê şivantîyê ji ku derxistî ye

Ma nabîne ku maniê rizqê mîrî ye

 

Gotinên rûvî coşandin hemû qeşmer

Dengê çepikan dagirt meclîs, bê navber

Êdî piling û hirç jî bi kiryarên xwe dikir şanazî

Kûçik qey te digo ewlîya ye, Xudê jê razî

Wê demê kerî jî dest bi îtîrafa gunehan kir

Dest avête guneha xwe ya herî kirêttir

Go: rojekê derbas dibûm

di nav zevîya melayî

Gelek birçî û tênî û westiyayî

Wextê min dî ne nasyar heye ne bîyanî

Li dûv nefsa xwe ketim ya şeytanî

Min leqek avête hindek gîyayê hêşîn

Çend pelên wê min xwarin

bi neçarî û şermîn

 

Di gel îtîrafa kerî

heyteholek kete cemaetê

Ker kirin îblîs û lê bar kirin barê le’netê

Gurek hate coşê û dengê xwe bilind kir

û bi zimanek tund

Go: misoger ev e egera xezeba esmanê bilind

Ji her kunek palpişt û delîlek derxist û pêk anî

Ker kire zalim û xirabtirînê wî zemanî

Di gavê da tevav bû darizandina kerî

Derket fermana kuştina wî xwelîserî

 

Îca li qesran ho ye edalet ey guhdar

Wisa tê cuda kirin neheq û mafedar

Hêzdar dunyayê xerab bike ser seran

Zeîf xwe bibizive dibe guneh û tawan

 

Werger ji La Fontaine – Muxlis Gerdî – 13.04.2024

Wergêr: Muhlis Sönmez. 1999ê li Şemzînan ji dayîk buye. Li Zanîngeya Marmara beşa îlahiyatê xwendiye û niha Li Zanîngeya Istanbul Medenîyetê li ser felsefeya Islamê masterê dike.