Helbest bi zimanê “xwe/ez” hatine lê kirin. Her çiqas diltengiyek hênûn hêmana serekebe jî.
Hêviyek hertim heye, ewrê helbestvan ji bo keskesorê bibîne xwe daqul dikir, û ev hêvî û hewildan bê
navber hûre hûr meşiya.
Bi destnîşan kirina Poe, Neruda û hwd de berê xwêner dizivirîne helbesta cîhanê, û bi remzeyê
xwe ên nazenîn ve xwêner ji Arjen Arî, Cegerxwîn naqetine.
Ziman fireh û devokiye. Şêwaz nûjen e. Bi min remzên herî nazenîn, helbestên herî dil ên
netewîbûn. Ew zilm û zordarî, ew bişavtina bi salan. Wek “navê xwe nezanîn” , “Hindakirina navê
xwe” û “ Zimanê Stenbolê” lêkiriye. Bê’ y ajîte bike, hûre hûr lê dike.
Her wuha remzên çandî û mitên Kurdî jî hebûn. Bi çîroka kalikê xwe destê xwener digirê û divê
wan rojên bi çîrok. Ê helbet bê Tivîlka /Teyrê Heftbask nedi bû.
Nivîskarê cîwan Rêzan Diljen, xeleta helbestê ya Arjen Arî a sala 2023 wergirt. Dema pirtuk diqete.
Xwenêr divê ev xelat ji te xweş helal be xorto.
Şanyar Adir