Tesîra hereman û giringiya tobeyê

Her peyva ku hûn dibihîzin, her wêneyeke ku hûn dibînin mîna tovê ku di dilê we de hatî çandin e.  Gava ku hûn li tiştek guhdarî dikin an li tiştekî an kesekî dinêrin dibe ku hûn hay jê nebin.  Lê di wê demê de tovê peyv û wêneyekî bi çav û guhên te, di dilê te de tê çandin!

Ger çavên we li heramê bin û guhên we jî li heramê guhdarî bikin, ev tê wê wateyê ku tovên heramê di dilê we de têne çandin.  Poşmanî û lêborîn tê wê wateyê ku ew tovên ku di dilê we de hatine çandin ji zeviya dilê xwe derxînin berî ku bibin bax, giya û stiriyan.  Lê ger hûn vê nekin û tiştên heram berdewam bikin û van tovan av bidin, wê rojek werê ku bibê stiri û wê we bigire.  Êdî ne pêkan e ku di wî warî de/cihî de tiştekî baş mezin bibe.

Ger çavên we bi çavê dersekê li gerdûnê binêre, ger hûn bi çavê ramanê li ayetên Qurana ku kitêba Xwedê ye binêrin, heke hûn li pirtûkên ku li ser jiyanê nivîsandine binêrin, li karên ku qencî û bedewiyê vedibêjin guhdar bikin, ger guhên we li gotinên Xwedê, gotinên pêxemberê me û şîretên qenc bin, hûn ê di dilê xwe de tovên qenc biçînin.  Ger hûn van tovên spehî bi bîranîna Xwedê bidin avdan, ev tê wê wateyê ku piştî demekê gulên rengîn û darên xweş û bi fêkî dê li qada dilê we derkevin.

Ji vir em careke din fêm dikin ku lêborîn xwestin û bîranîna Xwedê çiqas girîng e.

Îstixfara di nava rojê de çi tovên xisardar ên ku di dilê me de bên çandin, dikuje û tune dike.  Gîha û stirî nahêle ku ew di nav zeviya dilê me de şîn bibin.

Bibîrkirina Xwedê her tovên bikêrhatî yên ku di dilê me de hatine çandin şîn dike û wan dike dar, kulîlk û fêkî.

Ev tê wê wateyê ku Resûlê Xweda (Silavên Xweda lê bin) her tim mirovan teşwîq dike ku ji bo xwe lêborînê bixwazin.  Loma jî her tim behsa girîngiya zikrê dike.

Werin em gotina xwe bi du gotinên Resûlê Xweda Teala li ser lêborîn û zikrê biqedînin:

« مَنْ لَزِمَ الاِسْتِغْفَارَ جَعَلَ اللَهُ لَهُ مِنْ كُلِّ ضِيقٍ مَخرَجًْا وَمِّ هَ ََََََََََََََََ تُسْتِلَ ََََََ َوَرْسِهِ َ َ َ َ َ َ َ أَوْرَ أَوْرِی أَوْرِیَا أَرْوَزِیَا تَرَوْفَ أَوْرَ أَوْرَ أَوْرَ أَوْرَ أَوْرَ أَوْرَ أَوَرِی أَوَرْوَ أَوْرِیَا تَرْوَهِ أَوَرِیْسِهِ.

“Kî xwe bi efûkirinê ve girê bide (bêyî ku dev jê berde) Xwedê ji her tengasîyê re rêyekê dide wî, ji her xemekê rehetiyekê dide wî û ji cîhê ku li hêviya wî tûnebû rizqê wî bide.”  (Ebû Dawûd, Witir, 26; Ibn Mace, Adab, 5)

  «مَثَلُ الَذِي يَذْكُرُ رَبّهُ وَالّذِي لاَ يَذْكُرُ رَبّهُ، مَثَلُ الحَيِّ وَالمَيِّتِ»

“Yê ku Rebbê xwe bi bîr bîne û yê ku bîr nake, mîna mirî û zindiyan e.”  (Buxarî, Devât, 66)

Rebbê me şiyana me bide ku em di zeviyên dilê xwe de her cûre tovên zirardar bi lêborînê paqij bikin û her cûre tovên bifeyde bi zikrullah av bidin.

Soner Duman