Korona

Kê zanibû dê rojekê

Ji Wuhanê bazara masiyan

Ji gur û kuçikxwurê Çîniyan

Belav bibe êşa kuştinê li ser mirovan

Û li ser sîngê deyne mîna xewnereşkê

Kê zanibû dê ji Çîn û Maçînê

Pêla reş rabe li ser cîhanê

Û bi şêweya sermagirtinê nîşan bide

Li poz û bêvilê

Û ji holê rake bîn û tama xwarinê

Bîn û ekla jiyanê

Û bi nerme rake, dest û dil bişo ji hêviyan

Ji sibê, ronahî û ji dahatû û xweziyan

Xavika reş girê dide li azadiyê

Û te li hundir

Te li hundir bê qeyd û zencîr girê dide

Ji ew gur û kuçikxwurê Çîniyên

Li Wuhanê li mazat û bazara masiyan

Dê emirqutek derkeve û kiratî bixwe

Û kê zanibû dê ji vê kiratiyê

Êşa kor a korona derbixe

Wey tu jî û kiratiya te jî serê te bixwe

Me xêr nedî û nabînin

Ji rûyê we ne do, ne jî îro

Û ne jî rojeke din

Me xêr nedî, ne ji gurê manço

Ne ji Çîn û Maçînê

Ne jî ji Tengiz û Tîmûrê kulek

Û kê zanibû dê ji şewba kora koronê

Ezê wunda bikim bîn û tama jiyanê

Lê jibîr nekin çavhûrik û qamqutikên Maçînê

Em neviyên herba eynî calûtê ne

Bav û bapîrên we, nikaribûn bi me

Ma emê ji kurm û kêzê we bitirsin

Ji ber îşev bi hêrs û bi biryar im

Bi kurm û kêzên Maçînê, ez bîmar im

Û ya girîngtir li malê

Ez bê qeyd û zencîran

Bê azadî, li malê hefsdar im

 

Mustafa Rêzan

Şemrex – MÊRDÎN