Koçberîya xeyalan

li deryayên nenas masîgirek im
di keleka çîtikî de bi darebêran
bi hêrsa berhevkirina goştê bi dasîk
ji xwe diçim

mil diçin û tên
çav li deryayê zîqkirî ne
li şopa beriqîna avê digerin
ber bi êvaran asê dimînin
av, awêneya rojê ye li wir

koçberiya min e ev
hunê ji ku zanibin diyarî ye
ji rabirduyê maye

piştî êşên bêbext
li dû keda xwedawendî
tevî zar û zêçan
di rojeke şilî û tarî de
piştî li piştê û ketibûm rê

ji wê roje ve bihûşt li min nayên
êşa min kûrtir dikin

tenêtiyê ‘li wir û vir’an dijîm
li rêyeke bê çûyîn û hatin digerim

diçim xeyalên zozanan:
li ber keriyek pêz şivan im,
straneke dengbêjî diqîrim,
hemî lawir li min kom dibin,
çiya bejna xwe ditewînin,
bêyî baskan difirim

ax û wax li min…
gelo çima mirov diveciniqin,
dûv re jî tên ser hişê xwe!

ma xewn û xiyal nikarin demdirêjtir bin
ez ku li benda cîke cîka çûkên beyaniyê me
çima bi vizîniya motoran radibim pê,
xwe li nav qerabalixa mirovan dixim,
bi rojan gêj digerim;
ya talî, dibim sermestê xiyalên xwe

12 Hezîran 2002
Salih Turan
Dayik Bê Roj in
Weşanên Noş
Hezîran 2014