ÇandName Li pey şopa bav û kalan…
Agît, xwe wekî zarokekî hest dikir. Bê xwadî bê rêber li nav darîstanê de wenda bu. Gavên xwe bi hêrs li axê dixist, her dere xwe dihezîya nezanî bû diçe ku lê dîsa jî meşa xwe kêm nedikir. Lewra li pêşîya xwe kanîyek dît, ber bi kanîyê çû û heta ku tîbuna xwe şikîya avê kanîyê vexwar û li kêlaka …
Hezîran, 2016
Adar, 2016
-
9 Adar
Çîroka Agît (3)
Ji bo çîroka YEKEMÎN Pêlêke Ji bo çîroka DUYEMÎN Pêlêke Kalo, bi dengekî efsûnî berdewama gotinê xwe dikir: – Binhêr Agît min hîn mijarê herî girîng negot. Bi taybetî xebatê min alîkariya mîrova ye, ajala ye alîkariya hemû xweza ye. Heger ku yek bikeve tengasî û bi dil xwaziya min bike ez ê bigehijim we/wî… -Êdî ez kal büme tu jî dibînî, …
Sibat, 2016
-
9 Sibat
Çîroka Agît (2)
Ji bo çîroka YEKEMÎN Pêlêke Agît biwêr û bi rewşekî kelecan gîhişte şikeftê, şewka tavê derıyê şikeftê ronî dikir. Agît li ber dêrıyê şikeftê piçek rawestiya, çav li hawîrdorê xwe gerand û bi gavên biçûk hêdî hêdî kete şikeftê. Dilê xwe wek kewokekî li nav singê xwe de hêsir mabû dilerziya. Lewra ji bo ku kelecana xwe kêm bike bang …
Rêbendan, 2016
-
30 Rêbendan
Çîroka Agît (1)
Dem diçe, demsal diçe, her tişt peyder pey digûhere. Mîrov nikare bigêhîje demê, her wiha paşda dimîne. Lewra axîna paşerojê dike, di destan de tiştek namîne, ew demên xweş wek avekî zelal diherike û diçe, ji kefê destên mîrov de dixujike/dişehite, dihele, wekî xewnek xilas dibe û dîsa dubare nake. Hîn caran dem tiştên gelek xweş derdixê holê û mîrov …