Serpêhatiya Dengbêj Kamilê Şebo û Qîzika Mistî

Kamilê Şebo, yek ji dengbêjên herêma Licê ye, wekî gelek dengbêjan wî jî di nav rûpelên dîrokê de cihê xwe negirtiye û nav û dengê wî nehatiye bihîstin

Dengbêjên berê pirrî wan gerokî û çerçîtiyê dikirin.

Kamilê Şebo jî yek ji wan dengbêjên gerok û çerçî bûn.

Berê diçûne binxetê caw û qumaş dianîn li herêma Licê, Hênê, Dara Hênê, Hezro, Pasûr û heta deşta Amedê difirotin.

Rojekî caw û qumaşê çiftexas dike heqîban li ser pişta bergîrê xwe yê boz girê dide û dikeve ser rêya Mistan û Botiyan.

(Mistî û Botî du eşîrên herêma Dara Hênê ya Çewlikê ne, di heman demê de du gund in, û girêdayî Dara Hênê ne)

Demsala meha gulanê ye, dema berhevkirina pincar e. qîz û bûkên Mistî û Botiyan jî diçûne pincar, gûriz û kereng an derdixistin.

Kamilê Şebo, dema di rê de diçe xwe bi xwe klaman dibêje û rastî qîz û bûkên wan tê..

Qîzikekî Mistî, diçe pêşiya Kamilê Şebo, jê re dibêje:

– Dengê te çi xweş e xalo, tu bi navê xwedê dikî îşev bibî mêvanê mala filankesê..

Kamilê Şebo, daxwaziya keçikê qebûl dike û bi sozê mêvaniyê xatir ji wan dixwaze û di rê de dilorîne û ber bi gundê Mistan ve rêya xwe diçe.

Diçe nava gund heqîbên xwe li binê darekî gûzê datîne û banga sandina caw û qumaş dike.

Jin û qîzên Mistiyan dor jê digirin û danûstandinê dikin.

Li ser saloxdayîna qîzika diçû kerengan dipirse û dibe mêvanê axê gund..

Êvarê li mala axê qonax û şevbuhêrk çêdibe, temamê cîran û malîna dicivin, şîva xwe çêdikin dixwin û dest bi şevbihêrkê dikin…

Bi destpêka şevbuhêrkê re qîzika di rê de rastî Kamilê Şebo hatibû mînder û balgîfa xwe digire û tê li orta cemaetê rûdine.

Qîzik dibêje:

– Xalo, navê te bixêr?

Kamilê şebo dibêje:

– Navê min Kamil e, ji min re Kamilê Şebo dibêjin.

Qîzik dibêje:

-Te dît îro li ser pişta bergîr te tiştekî digotin!

Kamilê Şebo dibêje:

– Erê, rast e min klaman digotin..

Qîzê berê, wekî yên îro zêde di nav civata mêran de cih nedigirtin..

Heta mirovên hof û mêrxas derneketa pêşiya wan nedizewicîn.

Qîzik dibêje:

– Xalê Kamil, em ê îşev bi stran û klaman bavêjin berhev. Heke ez zora te bibim, tu yê topekî qumaş belaş bidî min, gava te zora min bir, tu çi bêjî ez ê bidim te!

Kamilê Şebo, dibêje:

– Heyran, ji Helebê heta Mêrdînê, ji Amedê heta Serhedê ez digerim û klaman dibêjim, ez rastî jinekî wekî te wêrek qet nehatim.

Qîzik dibêje:

– Xalê Kamil, ez qîza axa me, bi ser huzn û çalima xwe de tu kesî nabînim!

Gava qîzik wisa dibêje, hîdet Kamilê Şebo digire û destê xwe dide ber gohê xwe deng lê dike..

Qîzika Mistî jî, bi qayde û meqamê xwe lê vedigerîne û distre…

Heta dîkê serê sibê li wan azan dide davêjin berhev..

Bi berbanga sibê re qîzika Mistî, ferq dike xewa Kamilê Şebo tê, jê re dibêje:

– Xalo klamê te pirr mane an na?

Kamilê Şebo dibêje:

– Weleh qîza min klamên min qediyan.

Qîzik dibêje:

– Çawa klamê te qediyan xalo?

Kamilê Şebo dibêje:

– Ez Kamilê Şebo me, ji Helebê heta Mêrdînê, ji Amedê heta Serhedê min got, di kîsê min de tiştekî nema.

Qîzika Mistî dibêje;

– Xalo torbê min hê nêvî nebû ye..

Ez û tu heta sibê êvarê em ê bavêjin berhev, xelasiya te ji destê min tune ye.

Kamilê Şebo dibêje:

– Qîza min, te şertê topekî qumaş bi min re negirtibû?

Qizik dibêje:

– Erê xalo

Kamilê Şebo dibêje:

– Ez du top didim te dev ji min berde.

Qîzika Mistî, pê qayîl nabe û destê xwe dide ber gohê xwe deng lê dike û klama Xizna Xanimê û Bedrano dilorîne…

Mordem Zel

14/12/2018 Dara Hênê/Çewlik