Rengîn

Tu evîn î, bext û xemrewîn î…

Rengîn, rihê hez kirinê ye

Rengîn, dengê bêdengan, çavê bê çavan e.

Rengîn, sembola safitiyê, bedewtiyê, bawer û aramiyê ye….

Ev çend salin ne rih, ne dil, ne jî hişê min li ser hemdê xwe ye. Lewra êşa mazluman, feqîran, bêkesan, mehruman û hemû merivên/mirovên derdest ji min re bûye derdekî  wek “Çiyayê Agirî” mezin, mîna “Behra Wanê” kur û wek evîndarek ji bo evîndariya xwe ketiye derdeke bê çare…

Mixabin di dîroka mirovahiyê de ewqas bê edeletî, zilm û zordestê nehatibû dîtin.

Ev cîhana wek bihuşt, kirin dojeh

Ev cîhana wek baxçeyên cennetê, kirin zewiyek hişk û mehteş

 

Ey Rêngîn!

Bi navê xwedayê  dilovan û ew afiranderê  “tu bi alûsî ji xwe çêkiriye”.. Heyhat!
Tu dahatûya hemû mirovahiyê yî

Tu ayendeya mazluman, bêkesan û feqîran î

Tu rihê hezkirinê û çavê “yê ji bo însanên bêkes nehatî dîtin” yî

Tu zimanê bêdengan î

Tu ji bona dervêşên li çola avek sar û darek bi siye/sîhî

Tu ji bo bêbawera nimûneyek îlahî, ji bo bawermendan jî “Kaînata biçuk” î

Çavên te yên zelal, lêvên te yên narîn, rûdeyna te yên wek pembû ye û kena te wek kena firişteyan e

Rengîn, tu hêvî ye

Tu evîn î, bext û xemrewîn î…

Mîr Milanî