Dilê Xeydok

ez

peleke ji dara xwe

weşiyayî me

li ber mîratiya bayê xerîbiyê

berba dibim

daxwazên birçî

di malzaroka xeyalên xwe de

xwedî dikim

qêrîna dergûşê giyana xwe

bi şîrê pêsîra heyveroniyê

aşt dikim

nameyeke bêbersiv

û bênavnîşan im

her şev ramanên westiyayî

bi lihêfa helbestan

dinixumînim

li hingura êvarên tenêtiyê

meya serxweşiya eşqê

dinoşim

temenê mesûm

li nav salên bêwefa bihurî

nêrgîzên baxê hezkirinê

çilmisîn

ji gewriya kaniyê

xwîn dipale

sebir

li peravên çem dinale

bîranîn

di êşa qefesa demsalan de

diperpitin

qeyîka qederê

rêya pisûla xwe şaş kir

birûskên reşewran

hestên min yên ji dil û can

tarûmar kirin

hesret bû strî

û di kezeba min re çû xwarê

her roj

salek ji salnameya jiyana bêbext

dişeqe

hechecikên asîmanê xewnan

ji hêlîna xwe fîrar kirin

kolanên bajarê kavilbûyî

di hawara xwe de

fetisîn

rekatên nimêja min sêwî man

kêlên goristanên bêxwedî

dengvedan

tava sibehên min

kirasê xeman li bejna xwe

pêça ye

ji awirên dilê guvaştî

jana rondikên kelkelî

diniqutin

gotin

li nav hevokên keserkêş

li hev geriyan

rik û nefret dibin agirpij

û di hinavên min de

diteqin

ey stêrka Gelawêj

bi tîna tîrêjên xwe

cemeda ser dilê min yê xeydok

bihelîne

 

Xizan Șîlan

2020-05-05

Stockholm