Dem hat, lêvên sor û awirên yarê, eşqa zaroktiyê, destpêka dema ciwantiyê ez êsîr dikirim. Hêstir bi hîsên ji dil, şêwra xwe li min dikirin yek. ”Sikran e, serxweşê awirê yarê ye. Aşiqê bejna zirav û tiyê lêvên sor e. Mecnûn e. Leyla, xezala serê çiya û ew seyidvan, evîndarê çavê wê ye. Di fikir de ketiyê bedewiya wê û …