Serê wisarî, qewaxêri ver de yew kuye zîl dona. Û germ û varan çiqas ke zêydîno kuye zî hende pêşîyena qama qewaxêri ro û bena derg. Yew zeman ra pey vecîna tîtikê qewaxêri. Û agêrena qewaxêri ra vona:
– Ti çend aşmon de ameya ino sewîye?
Qewaxêri vona:
– Ez des serrî de ameyo ino sewîye.
Kuye huyena, gil û pelanê xwu qewaxêri ra têşanena vona:
– Ez di aşmî de ameya sewîyeyê to, bew!
Qewaxêri vona:
– Raşt a. Ti di aşmî de ameya resaya mi!
Rojî rojon aşmî aşmon fetelnenî, beno payîz. Vayê payîzî dano kuye ro, kuye recifîyena. Dima pelê ayi yenî war. Yew dem ra pey rasilîyena û ginena erd ro.
Kuye erd ra ewnîyêna qewaxêri ra, vona:
– Wayê ino halê mi se beno?
Qewaxêri cor de ewnîna ti ra vona:
– Ti ha mirena!
Kuye vona:
– Qeyî?
Qewaxêri vona:
– Cayo ke ez des serrî de ameya, ti di aşmî de ameya, aye ra!
Mistefa Gomayij-Zazaki.net
