Rojiyên Kurdên Êzdî

Em kurd tim qala yekitiya neteweyî dikin û em hev sucdar dikin. Ew dibêje, tu destûr nadî ku em bibin yek û yê din dibêje, na tu destûr nadî. Yek dibêje, sedem dînê te wisa dibe yê din dibêje, sedem bê dîniya te… Bi min em tev jî di vî warî de sucdar in. Ji ber ku em her kesî qebûl dikin û rêzê her kesî re digirin lê em hev qebûl nakin û ji hev re rêzê nagirin. Mînak, çend hezar kes bin jî kurdên li ser dînê êzdayetiyê hene. Gelo çend kurdên misilman yan kurdên li ser baweriyeke din hay ji wan û baweriya wan hene? Gelo çend kurd dizanin ku di van rojan de kurdên êzdî rojî digirin? Em hay ji her tiştên ereb û tirk û faris hene lê em hay ji xwîşk û birayên xwe yên êzdî tunenin.

Ez ji van tiştan dilgiran im û lewma min xwest ez weke kurdeke misilman hinekî qala rojiyên êzdiyan bikim. Her çiqas baweriya me ya dînî ne yek be jî dil û mejiyê me, xwîn û nijada me yek e. Em dizanin ku dîn fikr e û mirov paşê jî dikare biguhere lê mirov tu caran nikare xwîna xwe biguhere. Ji aliyê tibê ve jî tiştek wisa ne pêkan e.

Dema min vê nivîsê amade kir min ji xwîşkeke xwe ya êzdî pirs kir û di dawiyê de jî min nivîsa xwe pê da kontrolkirin ku çewtî tê de tunebin. Ji ber ku ez kurdeke misilman im û naxwazim zanînên çewt belav bikim. Ji vir spasiya xwe pêşkêşî hevala xwe ya hêja dikim. Zanînên dînî jî ji pirtûka birêz Kemal TOLAN ya bi navê ‘Nasandina Kevneşopên Êzdiyatiyê’ ne.