Ger em her tiştê ku ew dixwaze bidin zarokê xwe, em ê xêrê jê re nekin. Ya rast ew e ku; Dema zarokê me mezin bibe û hişyar bibe, ew ê nikaribe gelek tiştên ku dixwaze bêyî li bendê û hewldanê bi dest bixe û nikare her tiştê ku bixwaze bi dest bixe. Bi kurtasî, ew hewce ye ku ji temenek piçûk ve tinebûn jê re were bikar anîn. Zarokên ku her tiştê wan heye, bi gelemperî qîmetê nadin pêlîstokên xwe. Ji bilî vê, ew qet tiştên ku hene têr nabînin. Ji aliyê din ve, zarokên ku li hêviya tiştên ku biqewimin mezin dibin an jî dikarin wan bi pereyên xwe bikirin, qîmetê hîn zêde didin wan tiştan. Divê em zanibin ku xwediyê her tiştekî buhayekê xwe heye, divê mirov ji bo wê bixebite û xwê bide, wekî din nikarin qîmeta serkeftinê fehm bikin.
Divê ew bibînin ku, ew nikarin her tiştê ku di jiyanê de dixwazin, bi hêsanî dest xwe xin.
Ev jî heye: Em çiqas bêtir bidin zarokan, ew bêtir li bendê ne. Ew ji tiştên ku niha hene nerazî dibin. Dema ku malbat dibêje na, meraqa tişt di zarokan de jî geş dibe. Zarokên ku timî bi reklaman tên bombekirin, dikevin nav xerckirina luks û buhayê. Ji ber ku dêûbav kêm wextê xwe bi zarokên xwe re derbas dikin, ew hewl didin ku bi gotina erê daxwazên wan razî bikin. Lê zarok di demeke dirêj de zirarê dibînin.
Ji ber vê yekê divê em zanibin ku ji wan re bibêjin Na.
Rêyên NA gotinê;
📌Na. Careke din ji min nepirse.
📌Ez li ser wê fikirîm û bersiva min Na ye.
📌Rewşa me ya aborî niha ne guncaw e. Me berê yekî wiha kirîbû.
📌Ez bi rastî dest bi hêrsbûnê dikim.
📌Di vê mijarê de ez bersiva xwe naguherim. Tê bîra min ku min ji te re got Na.
📌Niha dev ji vê berde, bi tiştekî din re mijûl bibe.
Ji pirtûka Sefa Saygili hat standin
