Dibê carek hebûye cara rahmet li dê li bavê hazir guhdaran…
Dibê carekê hebûye paşek û wezîrekî wî hebûye, paşa paşatîya xwe , wezîr jî wezîrtîya xwe dike. Wezîr rojekê xirabîyekê dike, lê xirabî çîye kes nizane. Ev tişt tê bihîstinê û paşa pêdihese,, gazî wezîrê xwe dike û dibêje
-ez ê te dardakim ji bo vê xirabîya te… wezîr înkar dike û dibêje
– ez bêgunehim , sucê min tuneyî…
Paşa dibêji – fermana te hatîye , em ê te bixeniqînin, lê ez destûr dime te, deh rojan bigere bêje bê lê li vî dinyê de , tiştê herî nebaş û pîs cîye ?
Wezîr dibê temam , diçe mala xwe jin û zarê xwe re dibêje ;
– êdî ez ê sibê herim êvarê werim mal .
Dibê – çima, çi bû ?
Wezir dibê – paşayê min dardake lê deh roj îzîn daye min .
Got – xwe re bigere bajar bi bajar , gund bi gund , di vê dinê de tiştê herî pîs û nebaş çî ye ?
Wezîr diçe diçe diçe, diçe cem cum’etekê merivên mezin ra dipirse
– selam eleykum
-eleykum selam ,
Wezir dibê – paşe ji min re pirsîye, di vê dinê de tiştî herî nebaş û pîs çîye ?
Herkes xeberekê dibêje, yek dibê derew e , yek dibê dizî ye , yek dibê heramîye hwd…
Wezîr tê mala xwe , neh û deh rojê wî temam dibe, diçe cem paşê ,, paşa dipirse
– te sual kir , hîn bûyî ? Wezîr dibêje
-erê , herekî tiştek got, lê ez durust nakim bêjim…
Paşa dibêje :
– bêje te got ev tişt rast be , ez ê te berat kim lê rast nebe ez ê serê te lêxim.
Wezîr ditirse û dibêje
– paşa xwaş , deh rojan caka îzîn bide min ez ê herim caka bigerim , paşa dibê temam here dîsa bigere cewaba pirsa min hîn bibe.
Wezîr diçe diçe diçe , diçê çolê rastî şivanekî tê , dêna xwe didê pezê wî mexel e , şivên jî ji xwe re rûniştîye diçe nîzîkaya şivên , dibê
– selam aleykûm
– aleykum selam , wezîr dibêje şivên ez zahf birçî me , qe nan û şîr heye tu bidî min ,
şivên dibêje :
-welle nan heye lê şîr tuneyî .
Dibê
– xwedê ji te re razî be , tu dibê nan heye şîr tuneyî, wî sed pez heye qe di yekî de şîr tuneyî ?
Şivên dibê
– na gişkîda şîr heye lê heqqê me nîne , heqqê xelkêye tenê mîhekî danê min ez xwe re didoşim, min hema le’ezekî berê dotîye, eger tu hinekî sebir bikî weke seatekî ez ê pez rakim, bila rabe alinçê hinekî bigere şîr bikeve guhanê wê ez ê ji te re bidoşim, çi hatibe tu bi nanê xwe ve bixwe û here…
Dibê erê , cem disekine ew pez digerîne û hinekî diçêrîne caka dîne dide mexel , şîr dikeve binê guhanê pez , ev mîha şivan her roj jî ji xwe re didoşe , ew ê li vî re didoşe, wezîr dibêje:
– xwedê ji te razî be ew tîmam pez e , hema tu serê wan guhanan hemûyan piçekî bidoşî tasekî tiju be ,
şivan dibê
– nexêr ev heqqê me nîne
Wezîr dibê
– tu çiqas helalî dixebite,
Şivên dibê
– mîhek dane min lê ez vê didoşim û bi îdara xwe dikim. Wexte isa dibêje nan û şîrê xwe jî dixwe, radibe û xatirê xwe lê dixwaze. Hewekî wêda diçe lingê wê li kevir dileqite û tite’ese dikeve, wexta radibe dêna xwe dide selikeke zirav , selik welgerîya kupê zêr bindane, kupê zêr derdixe tê cem şivên , dibê
-Selam aleykum
Şivan dibê :
-aleykum selam
Wezîr dibê :
– welle ez erdê ketim, min wan zêra waha dît. Dibê , em ê bijmêrin nivek min nivek jî te .dijmerên. hezar zêr derdikeve .
Dibê : pênsid yê min pênsid yê te , dibê :
– temam , paşê xatirê xwe dixwaze û diçe, hewekî diçe careke din dizivire tê cem şivên dibê :
– tu dikarî sed zêr bidî min.
Şivên dibê:
– temam
Zêr didê û ew diçe dîsa hewekî dûr diçe, carka wergere tê dibê:
– tu dikarî sedê din jî bidî min
Şivên dîsa sed zêr didê, welhasil wan zêra gişkî lê distîne. Jê dûr dikeve şivan destê xwe diavêja çakêtê xwe , dihêjîne û dibê:
– weyyy tu çi qas cîmrîyî ?, ew cîmrîtî dikeve hişê wî, lê dixe diçe mala xwe , hê rojek di rojê wî jî maye, diçê wan zêran dide jina xwe û wiha dibêje:
-jinik hemîn min ew kelîme hildaye , dibê heke ew kelîme rast derket em ê werin bixwin , bidin ,bistînin kêf bikin. Lê derneket jî ew ê serê min lêxe, de maye du roj , em ev herd rojan kêfa xwe biniherin, kêf bikin. Her rojê wî tên lê dilê wezir kul e , rojê wî temam dibe diçê hizura paşê, paşa dibêje:
-tu hatî ?
Dibê :
-erê
Dibê:
-te çawa kir ?
Dibê :
-welle min pê derxist , di vê dinyê de tişti herî nabaş û pîs cimrîtîye.
Paşa difikire û dibêje:
-erê welle, rast e te pê derxist…. wezîr şa dibe dibê:
-ez êdî berat bûm herim mala xwe…
Paşa dibê:
-wisa nabe
Wezîr dibê :
-çima?
Paşa dibê:
-kê gote te , tu çû yî kuderî, kîjan gund bû ?
Wezîr dêna xwe dide , nikare vira bike mecbûr dimîne dibê:
– paşa xwaş , welle hal hewalê min , şivanekî waha min zêr jê stendîye min zêr anî parve kir , nivek ji wî re nîvek xwe re hilda , paşê sê çar cara vegeriyam min hemû zêr lê stend û anî malê, wezîr dibê ê min kelîme jî pê derxist , tu niha çi ma , nahêlî ez herim û berat bim,
Paşa dibê:
-naxêr ez qebûl nakim ,
wezîr li vir digire û yekî dişîne mala wezîr dest dide li ser wan zêran, paşê serî wezîr lê dixe peyra du heb dişînin pey şivên û şivên dînin suwal dikin.şivan jî dibê :
-halhewal wahaye,
Paşa dibêje:
– şivan qurban, te rast got lê vê dinê de tiştî herî nebaş û pîs cîmrîtîye ji bo wî paşa şivên dixe wezîrê xwe, paşa bi paşatîya xwe , wezîr ji wezîrtîya xwe berdewam dike…
Ew çûn mirazên xwe şa bûn, hûn çûn mirazê xwe şa bûn.
Nîşe: Ev çîrok bajarê agirî di navçeya gîyadînê gundê tendurekê de di devê apê mihemed ve hatîye girtin û nivîsandin ,
Navê : mihemed
Temen: 70
Ziman : kurmancîye , tirkî nizane.
Gîyadîn nufûsa wî 43.947
Şikêftên wî hene û nêzî çîyayê tendûrekê ye, germavên wê navçeyê pir navdar e rewşên wanî aborî , zevî û mêrg û ajaldarî pirani xelkê gîyadînê feqîr e.
Berhevkar : Ayşe IRMAK
Beşa zîmanê kurdî ji pola duyem, zaningeha çewligê
www.candname.com
