Welato!

Welato!

Êdî bes e; bes pirsa evînê û helbestên evînê ji min bike!

Çax û demên min ji dilgirtin, girnijandin û hevdîtinê re nînin..!

Li min bibore Welato!

Êdi nema strana (Keçka Simoqî û Bavê Seyro) giyanê min dihejînin..

Êdî nema xewin û xeyal karin bi dil ku dil bijenînin..

Dil, di nav xaka Binxetê û Beriya Mêrdînê de perçe-perçe bûye..

Welato!

Qenc dizanim tu ne kurkekî li xwekirinê ye ne jî, hozek pesnandinê ye.

Tu her tiştî; tu qedera minî û ez qedera te me..

Welato!

Tu pîvan û terazoyî..

Tu welatîyên çê û ne çê ji hev cuda dikî..

Pîvana welatiyên te bi hezkirina te ye..

Welato! Kes nikare hêza te nas bike û bigihêje dawiyê..

Ew hêza ku di ziman û çiyayên te de kom bûye..

Di binax û seraxa te de veşartiye, di çem û cobarên te de diherike û di mêraniya xelkên te de xuya ye..

Welato!

Ziman nayêne dizîn..

Kes nikare zimanê welatîyên te bidize, ku welatîyên te li zimanê xwe guhdarbin, pê biaxifin û binivîsin..

Lê ku bi zimanê biyanîyan axifîn, nivîsandin û xwe qurakirin, wê hingê Welato; ne welatîyên te xwedî şaristanîne, ne jî zimanê te zimanekî bingihîne..

Zimanê xelkê nabe zimanê me..

Hebûna gelan di hebûna zimanê wan de ye Welato!

Konê Reş
Qamişlo
17/10/2019