QUNCIKÊ ŞIKEFTA TARÎ DE

Heyva adarê rojên taybet pîroz in,

Çavên miletê mafê jiyanê derdestî bûnin,

Bi dilgermî hêviya bîstûyekê adarê ne,

Germa newrozê rih dike xweza jiyan xweş dibe.

 

Pir zor e ew bihara ku tu li bendêyî

û terîfa wê germê dikî.

Tu ketî quncikê ada xwe, û biliyê

fikrên xwe bûyî.

Qey te nizanîbû mêjî qirêjan re bûye xû,

te rihet bernadin.

Xwe nenas hînê jiyana bindestî bûnin

û bi desthilatdaran re hevalin.

 

Te ji bo xwe wekî xizmetkar û

berheva abirî divînin.

Ji dûrî de bangê te dikin, de rabe,

titûna cixara min qediya, te

xwe li kêderê de dîsa biliyê

nehatinê kiriye.

Xwastekên xwe bi kîn daxwez dikin.

 

Bi vingîna mozqirtên bi jerî

te ji quncikê şikeftê de davêjin derve.

Destê te ê nasirgirtî diricifin û çavên te

şîqal girtine navînin.

 

Xema kesî nîne qidûm di çokên

te de nemanin.

Nêrîna bêkedan de, tu tim cîwanî û

wekî xortekî çeleng biroj cotkarî

û şevên tarî de dora şevîna pez digrî,

ji gurên dijwar sewalan biparêzî,

bûyî payêrvanê bê heq.

 

Ax sermaya derê biharê hukmên wî

li kezeba mirovan dibe û gurçik

di bedenê de diqefilîn.

De were newroz germa agir bila lebatan

di bedena minde qefilandî nehêle,

ji bona bêkesan zindî berxwedim.

 

Navê gulên renga rengî, li bê navan

bikin û behnû rengê wan, bibin

oksîjena jiyanê.

Pêşeroja zarokên me bi ewlekarî bin,

dibistan bibin qada perwerde.

Zanistî bibe şeklê jiyana wekhevî, û

dad bibe hekem, hezkirin bibe sirûşta

bi berhevî tu kesekî bê par nemînin.

Behçet Ateş-02-12-2023