Ji bo karên ticaretê bikaranîna zarokan li ser pirsekî ji me hat kirinê, pêwist bu ku em ser vê mijarê bisekinin.
Gelek qreşan wêneyên zarokan yên li ser faaliyetê tên kişandin, navê weliyan pêve tê kirin û tê parvekirin. Beriya vê mesele de destura malbata zarokan tune be wêneyên wan were kişandin suc e.
Ya duduyan îradeya zarokan hê negihîştiye ka wêneyên xwe bikşînin. Meseleyan dawî, gor deruniyan(psîkolojiyan) wan zarokanda ne ku mirov nizane; ev zarok demekî din bixwaze an nexwaze van vêneyan arşîvekî da bibînin. Yên ku herî balkêş ew e ku: ev ê ku vê karê dike, formasyona pedagojiyê hildane, pisporê vê karê nin.
Dema ku me zarokên xwe dane qreşan lazim e em ni zanebûn lêkolîn bikin û em zanibin me zarokên xwe teslîmê kê û ku derê kirine. An jî pir dema tiştê ku nêne hêşê me têne serî me . Qreş ji bo zarokatiyê gelek tiştekî girîng e û pir dema mirov êdî bingeha jiyana xwe wir distînê. Taybetî dayîkên ku dişuxulin zarokên xwe teslîmê qreşan dikin e û perwerdehî li wir tê ye standin.
