Ey Însan Li Dinyayê Lez Bi Bezî

Li dinyayê lez bi bezî

Li dinyayê naz bi nazî

Destan rake ber ve bazî

Şev û rojê bike gazî

Roj heye xatiran dixwazî

 

Dinya ji bo te mêjîne

Şerm bike ji bo Rebbê jorîn e

Şev dibe rojê tîne

Her saniyeyê te dibîne

Qet haya te ji te tinîne

Hesabê te pir çê bûne

Deryê tewbê vekirîne

 

Tu bisekine, bez bi bezî

Bes bike kîn û xerezî

Bimirî biçî axa tazî

Mar û aqreb tev bi te gezî

Çerm û hestiyê te tev bi rêzî

 

Bes bike dinyaya rezîl,

Bes bike kîn û xiybetê

Qencî bike çi qas ji te tê

Ew e zada axîretê

Mirin heye li pey te tê

Rojek diçî felaketê

Şerm bike ji Rebbê Îzzetê

Daye te av û nîmetê

Ku tu dixwî keyfa te tê

Qey tu nizanî qîmetê

 

Me ev dinya tev li hev kir

Helal heram me ber hev kir

Xelqê xwarin me zerar kir

Heya nefsê te çawa kir

Ez qerşîn bûm te deng nekir

Min ji Rebbê xwe min tewbe nekir

 

Vê dinyayê ez pîr kirim

Qîz û kuran ez ji bîr kirim

Milk û malên min temam birin

Rojek li min nafikirin

Wey felekê me çawa kir?

 

Dinya li te pir şîrîn e

Çerm û hestiyê te pût bûne

Tê de nema damlek xwîne

Yê te dîtin ka li ku ne?

Dost û ehbab wenda bûne

 

Qelbê te daîm bihar e

Roja te çûye wê êvare

Yê te ne dost man, ne jî yar e

Ax gazî te dike sê car e

Man e birçî mişk û mar e

Te ne girt kar û bar e

Hey hewar e, sed hewar e

Îro berya me bostan e

Yê me dixapîne şeytan e

Karê xwe bike firset man e

Bixwîne Yasîn û Qur’an e

Ew delîlê me hemûyan e

 

Heya nefsê nefsan pîrsî

Qet li halê xwe napirsî

Mirin heye, qet tu natirsî

Ezraîl li pey te direqisî

 

Qe guh nedin dinyayê

Kesê îmdada me nayê

Lewra ku  qencan berdayê

Xwe xelaske ji sefayê

Hûn bitirsin ji Xwedayê

Ew tên te wê bibe fenayê

 

Umrê te ji dinyayê xelas

Tu nabî qet perçeyê lîbas

Çûyî qebrê tazî û pêxwas

Ji her tiştî bûyî xelas

 

Qebra te tarî û teng e

Nekîr û Minker dike denge

Nekîr û Minker têne qebrê

Qet li kesî nakin sebrê

Derba wan li ser me hazir e

Çavên wan wek agir e

Ne rûşwet û ne xatir e

Ya cennet e yan agir e

Ji herdukan yek hazir e

Weyla qebrê, mala min ê

Hemû çûn ez hîştim tenê

Mar û mişk tev hatinê

 

Mar û mişk li qebran dimeşe

Dixwin wê cîgera reş e

Qiyamet rojekê germ e

Roj da dikeve hin da ser me

Hestî heliyan nema çerm e

Me ji Rebbê xwe gelek şerm e

 

Ketine rêka qîyametê

Cîgera me agir ketê

Tev poşman in wê saetê

Îmdat ji Rebbê Îzzetê

 

Qîyamet rojek dengîn e

Zalim zilma xwe dibîne

Tev kirinên xwe poşman bûne

Cennet ji bo me war nîne

Cehnem dibê: “Ji min re bîne?

Roja min e ez birçî me”

 

Qîyamet agir û nar e

Gunehkar mane bê çare

Ne gazî ye ne hawar e

Îmdat  jê re bê cebar e

 

Heya resûle ûmmetê

Xweyê mora  nûbuwetê

Tu kes nakeve hicetê

Sebra me li navê te tê

Tu li me bikî şefaetê

Berê me bidî cennetê

Hewar roja qiyametê

 

Ya resûlê ummetê

Xweyî cuza şerîetê

Berê me da terîqetê

Ser xatira heqîqetê

Bike şev û roj taetê

Biçine bal Rebbê Îzzetê

Bikin keyf û lezzetê

Hawar roja qîyametê

 

Tu Resûlê pir şîrîn î

Tu Mihemed Emîn î

Ehd û soza xwe pêk dînî

Her roj Cebraîl dibînî

Emre Rebbê xwe dihêlînî

Şefaat ya Resûlellah

 

Tu Resûlê me hemûyanî

Nûra pêxemberan î

Destegirê feqîranî

Hafizê cûmle Qur’anî

 

Tu Resûlê pir mezin î

Him seyîdê îns û cinnî

Şev û rojê sebra min î

Şefaat ya Resulellah

Tu Mihemmed Emîn î

Te qezenç kir dînê mûbîn

Li exretê tu me bibînî

Şefaat ya Resûlellah

 

Ew Mihemmed xweyî tac e

Herkes  ji bo wî mihtac e

Tu kes nabe îlac e

Şefaat ya Resûlellah

Ya Muhammed Mistefa

Te dît li Sîdretûl Munteha

Qab û  qawseynê xwe giha

Şefaat ya Resulellah

* * *

Dinya dinya, dinya fanî

Li min xayîn bû, min nezanî

Rih û canê xwe li ser danî

Helal heram tev de anî

Nefsan ji rê deranî

Temam nebû kuçik û xanî

Te bi xwe dikî û tu dizanî

Gelek nema tu nîvanî

 

Kurik dibêje:

Hey lo babo ka tu rabe

Ser te bûye şîn û girîn e

Çavan veke me bibîne

Vê car neçe rûh şêrîn e

Xwe şaş neke şehde bîne

Wele babo ziman nayê

Sekerat de ketiye belayê

 

Bav bangê jina xwe dike:

 

Wey jinikê, wey jinikê

Tu heval bê yar dikî

Ez hê li dinê me min qijikê

Rûhê min hat ser sîngikê

Ez ditirsim vê gavikê

Li rex min rûne tu bi Xwedê

 

Ezraîl hat avê bîne

Li ser min bixwîne Yasîn e

Şeytan dûrke min dixapîne

Wey lê dayê, wey lê dayê

Rûhê min çû êdî nayê

Min ne destnimêj û ne nimêj e

Sekereta min dirêj e

 

Yasînê li ser min bibêje

Gelê bira neçin rûnin

Ezraîl hat hûn nabînin

Yekî sehwen min ditirsîne

Ew cîgerê min dikêşîne

Îro ez im sibê hûn in

Hûn bitirsin ji mirinê

Ezeb heye li vê dinê

 

Ezraîl ket ser sînga min

Xûrxûr xistiye bedena min

Naçe nayê nefesa min

Sekiniye çav û zimanê min

Firset firiya ji destê min

Fikirê rakin ji halê min

Feyda nade mal û milkê min

 

Hûn ketine keyf û sohbetê

Nakin e zîkr û îbadetê

Naçine nimêja cemaetê

Bigrin rêka heqîqetê

Sibê du sibê mirina we tê

Hûn ê poşmam bin li qiyametê

 

Ev mirina han gelek zor e

Dost û cîran digrîn dûr e

Li ser min digrîn hûr û hûr e

Qebr teng e, gelek kûr e

 

Marên mezin tê de ciwan in

Ser keçel in, bê wijdan in

Ez feqîr im rizqê wan im

 

Dîtina min li we hindik e

Hûnê min bişon kefen bike

Hêdî hêdî min rê bike

Min teslîmê qebran bike

Emaneta Rebbê min bike

 

Ew gewdêrê sewala ne

Nekîr û Mûnker jor de han e

Ketime derbê giran e

Dadikevin çi zoran e

Li min ne dost û ne biran e

Çavê min li Rebbê Rehman e

 

Cîran:

Wey mirinê, wey mirinê

Te çiqas xelkê hiştine tenê

Leş dirêzin, kûrm didinê

Warîs diçin malxwarinê

 

Jinikê êdî sebir nekir

Çavên xwe li mêrekê dî kir

Wey mirinê qebra xedar

Sara cemidî ya we ku dar

 

Ji herkesî re şerbet e

Mewt û mirin yek saet e

Caba mirinê cabê sar e

Ji herkesî re yek car e

Me nekir tu kar û bar e

Her roj roja me xisar e

 

Du car nayne dinyayê

Firseta xewş her roj nayê

 

Mirin  heye heqê me ye

Azraîl tê bi keyfa xwe ye

 

Mirî dibêje:

Wey Ezraîl li min tewbe ye

Got: “Tewba te bê feyda ye”

Modet nade min yek saniye ye

 

Mûnker û nekîr:

Ya însan tu nîvanî

Hatî cihê îmtîhanî

Tu xeşîmî tu nizanî

Roj heye tu poşmanî

 

Mirovê li ser qebrê:

Tu lez bike bilezîne

Zîkrû wîrdan ji xwe re bîne

Tu Qur’ana xwe bixwîne

Dinya fanî derewîne

 

Alim rabû vî zemanî

Xwendina van wek stranî

Heqîqetê goh nedanê

Mala wan çû ye wêranê

Ew zaîf in ji îmanê

Hinek hene nîv mela ne

Ew ser navê xwe bela ne

Xwendina wan wekî wan e

Xewa me aşê wan e

 

Dînê Îslam şêrîn e

Qatikê masiyên wî tinîne

Hewcê Xwedênenasa  nîne

Dîn yek e cudahî tinîne

 

Amedekar: Paşa Amedî

Gotin:Mele Hesenê Botî