Helbestek Ji Evîna Rojên Kevin: Zeriya Min!

Were Zeriya min were!

Bi kû ve direvî?!

Tê bi kû ve herî û

vî dilê reben bi xwe re

bibî..?!

Te nîvê bi evîn ji min dizîye,

nîvê hîledarî,

ji laşê min re hiştiye!!

Were, vî nîvê jî ji xwe re bibe..

Ne ev nîv dikare bi hilgirtina barê laş

rabe û ne laş dikare

bi heza vî nîvê hejar û belengaz

bijî..

Were, te ez di navbera jiyîn û heyînê de

hiştime..!

Tu û mirin li bal min bûne

wek hev..!

Hêza we herduyan

wek heve..

Her yek ji we;

min bi dûv xwe de dikişkişîne…

Ez jî, di vê navê de,

bêçare û şaşomaşo bûme,

Serî li min hatiye gerandin û

êdî nema Bakur ji Başûr

nas dikim..

Çiya û geliyan ji hev

derdixînim û

şev û rojê ji hev

ditefsilînim..

*     *     *

Were Zeriya min were!

Were û herdû nîvên dil

bi hev ve perçîm bike..

Ji nû agirê dil dade û

bi ardiwê evîna xwe

gur bike..

Were!

Netebitîbûn û bêhedaniya min

çareser bike..

Kêmasiyên min

şanî min bide..

Kilîta windayên min

bixe destê min..

Were, belkî tu aveke sar

bi ser agirê hinavê min de dakî û

vemirînî..!

Penaberiya ku ez têde dijîm, dûrbûn û cefaya ku

ez di nav de raketîme

nêzîk bike..

*     *     *

Were Zeriya min!

Were û min li welatê min

vegerîne!

Hêjî pîne li şûn pîne

têne dirûtin..

Di şûn daristanên şewitî de

derfet mezin e ku em ji nû ve

daran biçînin..

Tenûra temirî, careke din

dadin..

Xaka ku ji dehê salan ve beyare

careke din bajon û

tovekî nû di qata vê jînê de

werkin..

Raste Zeriya min!

Likumandina pey likumandinê

westandine..

Lê Zeriya min! Likumandin nîşana berdewamî û

hezkirina jiyanê ye.

De were Zeriya min!

Dem dilovaniyê nake û

vî dilê reben rehet bike.

 

Konê Reş/  Qamişlo