ÇandName Li pey şopa bav û kalan…
Mesele li Mêrdînê xwarinên bi goşt pir zêde ne. Hema hertim goşt tê çêkirin. Sedemên vê yekê çi ne gelo?
Ev hinekî ser bi hebûn û tunebûnê ye. Mesele ez mînakekê bidim li Dîlokê xwarinên cûr bi cûr hene. Ez pir ji xwarinên wan hez dikim. Mesele Mêrdîn ne wisa ye. Li deşta Mêrdînê dema mêvanek tê ew malbat yan hemîsê çêdikin, yan sêlê çêdikin yan jî goşt û birince çêdikin. Min ji mezinên me pirsî ev mesele. Însanên tunebûn gelkî dîtine jî heye; Bavê min dibêje kalikê min mezinê gund bûye. Mesele birinc nebûye li her malê. Heger zarokek li malekê nexweş biketa wê bihatana mala kalikê min destek birinc bibirana û ji bidana wê zarokê bo ku baş bibûya.
Mesele li berîya me heta van salên dawîyê av tunebû. Fêkî tunebû. Gelek caran ava vexwarinê nebû. Nikarîbûn fêkî û sebze bigihînin. Şert û mercên cografî jî helbet tesîrê dikin.
Dîsa li Mêrdînê li herêma Zinara ya Mêrdîne xwarinek heye bi încasên hişkkirî tê çêkirin. Li çend restorantên navdar ê Mêrdînê jî xwarinek heye û erebên Mêrdînê jê ra dibêjin “Alûcîyê” bi alûcên hişk yan jî di biharê da bi alûcên heşîn çêdikin. Mesele ew xwarin li Berîya Mêrdînê tuneye. Ji ber darû ber li cem me tunene. Gundê me ser bi Dêrîkê ye. Li navenda Dêrîkê jî darûber hene û hêşîn e. Ew xwarina li Dêrikê jî heye.
Endizyara hêja di karê xwe de pir serkeftiye ji ber vê yekê jî karê pîroz e.