Zarokên ku zimanê xwe napeyivin sêwî, xortên ku zimanê xwe hez nakin nezan, jinên ku zimanê xwe xwedî dernakevin dilhişk, zilamên ku zimanê xwe nizanin bêrûmet in. Lewra ziman, dê û bavê zarokan, hiş û evîna xortan, hez û jiyana jinan, şeref û namûsa zilaman e. Ziman ji dayik bûn e, jîn e û mirin e. Jiyana bêziman mêjiyeke vala, …