kubarê

jiyan dibe jahr

carên tu xwe ji min direvînî

carên tu li bal min î

û bi awirên coşane li min dinêrî

bextewarî xwe li min digire

bê pîvan e canê!

 

diçim nav zozanan

li seyranê me

digerim

dilîzim ji xwe re

û li ber şemala te radiwestim

 

maçan difirînim

ji dil û hinavê xwe ve

nav gerdûna bê ber û binî

 

maçên min yeko yeko tên bi ser te ve kubarê

dema li lêvên te û eniya te diqelibin jî

bayekî erdhejî pêk tê

tu diricifî ji neynûkê ta gewriyê

ku bişkoka memikên hingivîn

dikeve ber du lêvan

 

her maçek berek e kubarê

her berek jî dilek canewer

ji luleya zemên fir daye xwe û hatiye

û li ber şemala te kon vedaye

 

kes hay ji xwe nîn e li vir kubarê

dema gotin tên ser nikulê pênûsê

û li ser kaxezê têne rêzkirin

tu li hember rûniştiyî

bi kar û barên xwe ve haşî

 

ez rûniştîme li beramber

ji lêvên te hingiv dialîsim kubarê

dil werimî dibê bes e

ne demjimêr radiweste

ne jî rûniştgeh me dihewîne

 

li benda vegereke din

em radibin pê û diçin

çavlipaşmayî em dertên

yek bi vî alî yek bi wî alî

çendî em bê hev biçin jî

tu siya xwe diweşînî ber gavên min kubarê

 

15 Nîsan 2004

Salih Turan

Dayik Bê Roj in

Weşanên Noş

Hezîran 2014