Rojênda hamnanî, tîjî tam sere de ya. German ra erd peyşeno.
Merdimêko dewij hetê rezan a şino. Raya rezan ser o yew sî vîneno. Mêrdek sî ray ser ra hewadano, erzeno erdî mîyan.
Sî erdî miyan de teqle dana şina keslekê ver o vindena. Na sîyer û keslek xwu rê weş-weş piya suhbet kenê, birarîn gênê…
Werte ra mengî ravêrenê, hamnan qedîyeno, payiz yeno. Daran ra perrî jû bi jû gilandê xwu rê dest şanenê. Dima, azmîn de hewrî asenê. Keslek xwu rê fikiryeno, vano “Ooy oyy!”
Sî vana “Bira keslek se bî? Ti yê çi fikiryenê, nalenê?” Keslek vano “Pers meke! Ez o qandê to qahrîyena.” Sî vana “Çi rê ti yê qandê mi qahrîyenê, sebeb?” Keslek vano “Hamnan qedîya. Payiz ame. Azmîn de hewrî asenê, nizdî ra yağer bivaro, ti do hî bê…”
Ew dewam keno vano “Waka sî, ez nêqahrîya, kam biqahrîyo?”
Eke sî winî mesela fam kena, vana “Bira keslek, eki yaxer bivaro, ez o hî ba, bişuwîya û pak ba. Birayo ti halê xwu rê biqehrîye. Eki yaxer bivaro, ti do bibê lincî, bahdo, ti do bihelîyê bibê vinî!”
Celal Nergiz-zazaki.net
