ÇAVÊN DERYAYÎ

Di germaya çavan da dibînim, evîndariya rastî

Ku ew awir tunebin,

Baskê min şikestîne

Gulên bihara min wendayîne

Balîndeyên difirrin bala min nakişîne

Û evîndariya qumriyan jî

Ku tu nebî;

Xemla ezmanê min bi ewr in, ne sayîne

Gulên bihara min na bişkuvin, ne xuyanîne

Jiyana min dibe payîza paşîn,

Dara min pelan diweşîne

Heger  dilgermî  hebe hest  difûrin

Xuyanî, ne bi dizîne

Di lêvên dilerizîn û ruyên fediyok

Çav dibînê, mêlak his dike,

Agir bi hinava mirov dikeve,

û xwe bi laşê mirova dorpêç dike

Ey Yar

Min di cobarê dilê xwe de bihewîne

Ku ez bibim hevokên xemilandî

Biherikim dilê dildar û evîndaran

Û dilên wan jî hênik bikim

Tu bibe milada evîndariya min

Bê mey sermest bibim,

Ji vir  û pê da

Min bi vê hezkirinê bike Evdalê evîna xwe

Ku,li çol û çiya bim jî ji min re xembe

Lewra jiyana  ku ez têda dijîm

Evîn  bûye nişteciyê dilê min û hewiriye

Bêyî eşqa te

Ewrê  ezmanê min baranên hûr nabarînin

Di biharê min da kulîlk na bişkuvin

Hest, coş û xiroş nabin û helwest pêk nayên

Di ber banga de eşqa bilbil û gul ê ne xuyaniye

Germaya tirînca rojê jî tuneye, beyî nerînên te

Cana min.

Derya pêlên xwe ranakin

Dengê xwuşîniya rubara nayê

Xemla govendên dilana ne xwuyaniye

Suwariyên hespa, pêşbirkên xwe dirawestînin

Av ji bendan nayêne xwarê,

Stêrk di kadizê de belawelane

Mîna xeyalên min

Di şevên ne zelal dengûbas tevlihevin, tu zanî

Bibe şemalk şevtariya min ronî bike

Bila agir û av bi hevra dansê bikin

Û ez di deryayê çavên te de wenda bibim…wenda bibim…wenda bibim…

 

Mamoste Baqî